กว่าจะปลอบพิมพ์มาดาให้คลายจากความหวาดกลัว และหยุดร้องไห้ก็นานหลายนาที อีกทั้งยังต้องให้พยาบาลมาใส่สายน้ำเกลือให้ใหม่ รวมทั้งเปิดดูแผลที่ถูกแทงเพราะมีเลือดซึมออกมา คนป่วยกลับไปนั่งบนเตียงนอน ส่วนพิมพ์มาดาก็นั่งอยู่ที่โซฟาตามเดิม
“พี่ไม่รู้มาก่อนเลยว่าฟ้ากับลุงกำพลเป็นมากกว่าพ่อเลี้ยงลูกเลี้ยง เพราะทั้งคู่ทำตัวปกติมาก ไม่มีการกระทำที่เกินเลยต่อกันเลยสักนิด พี่ไม่ได้ตั้งใจจะทำให้เรื่องทุกอย่างมันจบลงแบบนี้ พี่ไม่ใช่คนฆ่าลุงกำพล ถ้าวันนั้นลุงกำพลไม่คิดต่อสู้และกราดยิงเจ้าหน้าที่ ตำรวจก็คงไม่วิสามัญ” แม้พิมพ์มาดาจะไม่เอ่ยถาม แต่ตรัยคุณเชื่อว่าหญิงสาวย่อมอยากรู้เรื่องที่เกิดขึ้น โดยเฉพาะเรื่องของฟ้า
“พี่จับได้ว่าลุงกำพลฉ้อโกงบริษัทและเป็นคนวางแผนฆ่าพ่อกับแม่พี่" เมื่อพูดถึงเรื่องราวความเจ็บปวดอันเลวร้ายเรื่องนี้คราใด ตรัยคุณก็น้ำตาซึมขึ้นมา ไม่คิดว่าลุงแท้ๆ จะกล้าวางแผนฆาตกรรมน้องชายตัวเองได้ล
