คนป่วยที่มัวแต่นอนมองแผ่นหลังของคนรักจนเกือบเช้า เพิ่งจะผล็อยหลับไปได้ไม่นาน พิมพ์มาดาจึงไม่คิดจะปลุกขึ้นมาเพราะเห็นว่ายังเช้าตรู่ หญิงสาวจึงขอทำธุระส่วนตัวสักครู่ เมื่อออกจากห้องมาก็เห็นว่าหมอณภัทรนั่งอยู่ที่โซฟา
“อรุณสวัสดิ์ครับคุณเพลง”
“ค่ะพี่หมอ มาแต่เช้าเลยนะคะ”
“ผมเอาอาหารเช้ามาให้คุณเพลงกับไอ้รักษ์ครับ กลัวอาหารโรงพยาบาลจะไม่อร่อยถูกปาก และก็นี่เสื้อผ้าคุณเพลงครับ ลุงสมพรฝากมาและก็จะตามมาช่วงสายๆ”
“ขอบคุณมากเลยนะคะ”
“แล้วคนป่วยมันเป็นยังไงบ้างครับ รู้สึกตัวหรือยัง”
“รู้สึกตัวตั้งแต่เมื่อคืนแล้วค่ะ”
“ถ้าแผลสมานดีไม่อักเสบนอนอีกสักคืนพรุ่งนี้ก็น่าจะกลับบ้านได้ “
“ค่ะ”
“ถ้าอย่างนั้นหมอขอตัวก่อนนะครับ คุณเพลงจะได้อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า และเผื่อคนป่วยตื่นขึ้นมาจะได้เช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าให้มัน”
“ค่ะ” คล้อยหลังณภัทร พิมพ์มาดาก็รีบไปอาบน้ำ เพราะไม่ได้อาบตั้งแต่เมื่อวานแค่เพียงล้าง
