ป้ายไวนิลที่มีใบหน้าของเด็กชายพัทธดนย์ ชโวชัย เด่นสะดุดตาตั้งแต่ก้าวขาเข้ามาที่หน้าโรงเรียนเห็นจะได้ บนนั้นมีข้อความระบุชัดเจนว่าหนูน้อยเจ้าของชื่อ ได้รับรางวัลหนูน้อยคุณธรรม เป็นการประกาศให้นักเรียน ผู้ปกครองที่มาร่วมงานในวันนี้ได้ทราบโดยทั่วกัน
พิมพ์มาดามองป้ายที่ติดอยู่ด้านหน้าก็ได้แต่ส่ายหน้า คงไม่ต้องบอกก็รู้ว่าคือฝีมือของใคร หากไม่ใช่คนที่ยืนยิ้มกรุ้มกริ่มอยู่ข้างกัน
“นี่เขาทำประกาศใหญ่โตขนาดนี้เลยเหรอ” สมพรยังอดที่จะสงสัยไม่ได้ มันใหญ่จนน่าหมั่นไส้เกินไป แต่ในใจก็ยังแอบดีใจแทนหลานที่ได้รางวัลนี้
“นั่นสิคะ คนอื่นที่เห็นเขาจะหมั่นไว้เอาน่ะสิ” หันมาพูดกับตรัยคุณ แต่คนถูกต่อว่าทางอ้อมไม่สะทกสะท้าน ในเมื่ออยากทำให้ลูกชายสุดที่รัก แค่นี้ถือว่าน้อยไปด้วยซ้ำ
“เข้าไปข้างในเถอะ ป่านนี้น้องพร้อมชะเง้อคอมองแล้วมั้ง” ใจจริงตรัยคุณอยากจับมือแม่ของลูกเดินเคียงคู่ไปด้วยกัน แต่ก็นึกเกรงใจพ่อตาขึ
