ในค่ำคืนสุดแสนหวานที่ร้อยเรียงความรักเป็นสายใยถักทอเป็นเกลียวแน่น โอบกอดตรัยคุณและพิมพ์มาดาไว้ตลอดทั้งค่ำคืน พานให้หญิงสาวรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในช่วงสายของวันใหม่ สายลมพัดโชยเข้ามาในห้องนอน แสงสว่างปลุกพิมพ์มาดาให้ออกจากนิทรา
ร่างบางขยับลุกขึ้นนั่งกวาดสายตาไปทั่วห้องนอนที่มีเพียงความว่างเปล่า ขยับกายลงจากเตียงเดินหายเข้าไปในห้องน้ำเพื่อทำธุระ เพราะป่านนี้ทุกคนคงตื่นและลงไปรอด้านล่างหมดแล้ว
เมื่อลงมายังด้านล่างของบ้านพัก ความเงียบปกคลุมไปทั่วบริเวณ ไม่เห็นใครเลยสักคนที่คิดว่าจะอยู่ในบ้านหลังนี้ พิมพ์มาดารีบเดินออกมายังหน้าบ้านเพื่อไปยังชายหาดสีขาว นิ้วเรียวเล็กจิ้มลงบนหลังของพิมพ์มาดา เรียกให้หญิงสาวหันกลับไปมองและยิ้มให้
“ว่าไงคะหนูนิดหน่อย แล้วนี่คนอื่นหายไปไหนกันหมดคะ” หนูน้อยไม่ตอบคำถาม มีเพียงรอยยิ้มเท่านั้นที่ส่งให้ จากนั้นหนูน้อยก็จับมือพิมพ์มาดา พาหญิงสาวเดินตามตัวเองออกไปยังชายหาด
