วันสิ้นปีเวียนมาบรรจบครบอีกหนึ่งปี เป็นอีกหนึ่งปีที่พิมพ์มาดาได้ฉลองวันสิ้นปีกับครอบครัวและบิดาที่บ้านเกิด เสียงเอะอะมะเทิ่งดังให้ได้ยินตั้งแต่เช้าตรู่ เรียกให้ผู้ใหญ่ทั้งสามคนที่นั่งอยู่หน้าร้านเพื่อรอไปวัดหันมอง และก็ต้องอมยิ้มเมื่อเห็นหนูน้อยวัยสามขวบวิ่งถือตุ๊กตาหมีเข้ามาหา ด้านหลังนั้นมีพี่ชายเดินหน้าบึ้งมาสมทบ
“สงสัยจะทะเลาะกันอีกตามเคยสินะ” สมพรเอ่ยออกมาด้วยใบหน้าที่ประดับด้วยรอยยิ้มมีความสุข ตั้งแต่บุตรสาวท้องจนถึงคลอดหลานสาวออกมา บ้านก็ไม่เคยเงียบเหงา ยิ่งช่วงที่หลานสาวพูดเจื้อยแจ้วยิ่งมีแต่ความครึกครื้น
“เพลงก็ว่างั้นแหละค่ะ” เพราะสองพี่น้องคู่นี้ไม่เคยอยู่ด้วยกันได้นาน ส่วนมากน้องสาวจะเป็นฝ่ายชอบแกล้งพี่ชาย แกล้งไปแกล้งมาก็กลับกลายเป็นตัวเองที่ร้องไห้งอแง
“สงสัยพร้อมคงถูกน้องแผลงฤทธิ์อีกแน่” เพราะรักน้องพี่พร้อมถึงยอมให้น้องรังแก และน้องสาวก็แสนแสบเกินจะบรรยาย
“แม่จ๋า” เสียง
