“ไปทำอะไรมา ทำไมตัวพี่เหม็นแบบนี้คะ”
“พี่มีคนอื่นเหรอ ทำไมกลิ่นตัวพี่ถึงเปลี่ยนไป”
“พี่รักษ์ออกไปได้ไหม เพลงไม่อยากเห็นหน้าพี่”
“อย่าเข้ามาใกล้ค่ะ จะอวก”
“พร้อมพาพ่อออกไปไกลๆ แม่หน่อยครับ แม่เหม็น”
และหลายต่อหลายประโยคที่พิมพ์มาดาเอ่ยกับสามีในทุกๆ วันมาร่วมหนึ่งเดือน ตั้งแต่ที่พิมพ์มาดาตั้งครรภ์ลูกคนที่สอง เรียกความน้อยใจไหลหลากเข้าสู่หัวใจของตรัยคุณได้ไม่น้อย หลายต่อหลายครั้งที่ชายหนุ่มน้ำตาซึมเพราะถูกไล่ ทั้งที่จริงตัวเองอยากเข้าใกล้ภรรยาทุกนาที อยากกอด อยากหอม อยากนอนคลอเคลียแต่ก็ทำไม่ได้ เพราะพิมพ์มาดาแพ้ท้องหนัก ไม่ใช่แพ้เรื่องอะไรแต่แพ้ที่เหม็นขี้หน้าเขานี่แหละ
ทั้งที่บอกกับตัวเองว่าห้ามน้อยใจหรือไม่พอใจภรรยาเด็ดขาด เพราะหญิงสาวกำลังแพ้ท้อง แพ้ท้องลูกของเขาและเธอ แต่เมื่อได้ยินภรรยาเอ่ยปากไล่ให้ไปไกลๆ ก็อดน้อยใจไม่ได้อยู่ดี
“เลิกงานแล้วนะครับเจ้านาย ทำไมยังนั่งหน้าหงิกเหม
