“คุณพ่อมาคุยธุระกับแม่น่ะจ้ะ แล้วก็มีธุระต้องไปทำต่อ อย่าน้อยใจไปเลยนะครับคนดี” เธอโอบกอดลูกชายตัวน้อยแล้วหลับตาลงอย่างเหนื่อยล้ากายใจ คเชนทร์เป็นคนตรงไปตรงมาแต่ก็แคร์ความรู้สึกของเธอ ในครั้งนี้เขาพูดมันออกมาอย่างชัดเจน เธอควรจะถอยได้แล้ว ถ้าเธอไม่อยากสูญเสียเขาไปตลอดชีวิต ในครั้งหนึ่งเขาเคยมีบุญุคณช่วยเหลือเธอกับลูกเอาไว้ เธอไม่ควรตอบแทนเขาอย่างนี้
“ตัดใจเสียเถิดลูก รักคนที่เขารักเราดีกว่า” มือนิ่มๆ ของมารดาที่บีบเบาๆ ที่ไหล่ และบุ้ยใบ้ไปทางคุณหมอหนุ่มอย่างอนิรุต เพื่อนรุ่นพี่ของคเชนทร์ทำให้เธอเริ่มเปิดใจ เขาตามตื๊อเธอมานานหลายปี บางทีเธอก็ควรที่จะเปิดใจรับคนใหม่ ดีกว่าจมปลกอยู่กับคนเก่าที่ทำเช่นไรก็ไม่มีทางกลับมารักเธอแน่นอนจะดีกว่า เธอเคยคิดเรื่องอนิรุตหลายครั้ง แต่ก็บอกตัวเองว่ายังตัดใจจากคเชนทร์ไม่ได้ เพื่อนๆ ที่สนิทกันในโรงพยาบาลที่รู้ว่าเธอกับคเชนทร์ไม่ได้ เป็นอะไรกัน ก็แอบเช
