คเชนทร์เห็นว่าแก้วกัลยาต้อนรับชิตพงศ์อย่างดีแถมยังคุยกันกะหนุงกะหนิงอยู่ในสวนหน้าบ้านแล้วรู้สึกน้อยใจเป็นอันมาก กับเขา... เธอไม่ยอมให้เจอเลยแม้แต่ครั้งเดียว หลายวันที่เขาแวะเวียนมาหาเธอก็ได้แต่ผิดหวังกลับไป เธอหลบหน้า แต่ส่งพี่ชายกับพี่สะใภ้ของเธอออกมาต้อนรับเขาแทน ดีแค่ว่ากริชไม่จับเขาโยนออกไปจากไร่ก็แค่นั้นเอง แต่ก็เหมือนไม่อยากต้อนรับ
“พี่มาหาไม่ให้เจอ แต่กับผู้ชายคนอื่นกลับต้อนรับขับสู้เป็นอย่างดี”
คเชนทร์พูดจาประชดประชัน เขาหงุดหงิดใจไม่น้อยในเวลานี้
“พี่พงศ์เคยช่วยชีวิตของฉันเอาไว้ ทำไมฉันถึงจะไม่ต้อนรับเขาล่ะ”
แก้วกัลยาเชิดคางขึ้นตอบคเชนทร์ด้วยน้ำเสียงหมางเมิน
“แล้วพี่ล่ะ พี่เป็นผัวเธอนะ”
“พี่เชน!” แก้วกัลยาหน้าแดงสลับซีด รู้สึกโกรธเขาอีกรอบ ร่างบางหมุนกายเดินหนีเข้าบ้านแทบจะทันที
“จะไปไหน คุยกับพี่ให้เข้าใจก่อน” คเชนทร์ตามมารั้งแขนเล็กๆ เอาไว้
“นี่! ปล่อยนะพี่เชน”
“
