ตอนที่ 2 สูญเสียความทรงจำ
1322 คำ
โรงพยาบาล
รถยนต์สีดำเงาขับตามรถแวนคันหน้ามาติดๆ เขาก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมเขาต้องมา ในเมื่อลูกน้องเขาสามารถจัดการแทนได้โดยไม่ต้องมีเขา..'ก็เพราะมันเป็นเธอไง'
"นายใหญ่จะลงไหมครับ หรือว่าจะกลับโรงแรมเลยครับนายใหญ่" ลูฟวร์มือขวาคนสนิทเอ่ยถามขึ้นมาหลังจากรถคันที่ตนเองนั่งมากับนายใหญ่จอดสนิทที่หน้าโรงพยาบาล
"..."
ไลออนเปิดประตูด้วยตนเองแล้วก้าวขายาวลงมาจากรถแล้วเดินตรงไปที่หน้าห้องฉุกเฉินทันที โดยมีลูฟวร์เดินตามมาไม่ห่าง ส่วนคาร์ลอส์ขับรถไปจอดที่ลานจอดรถก่อนจะรีบเดินตามเข้าไปทีหลัง
ร่างสูงนั่งไขว้ห้างรออยู่ที่หน้าห้องฉุกเฉินไม่นานนัก ก็มีคุณหมอสาวที่รับเคสนี้ออกมาพร้อมกับรอยยิ้มที่แสนหวาน แววตาที่ใช้มองไลออน ใครๆก็ดูออกว่าตอนนี้คุณหมอสาวกำลังขายขนมจีบให้กับมาเฟียหนุ่มผู้ทรงอิทธิพลในตอนใต้นี้อยู่
"สวัสดีค่ะคุณไลออน ไม่ทราบว่าคุณไลออนเป็นอะไรกับคนเจ็บเหรอคะ"
"..." มาเฟียหนุ่มไม่ตอบหรือสนใจคุณหมอสาวแม้แต่นิดเดียว ใบหน้าคมเอาแต่นั่งนิ่งมองตรงไปข้างหน้าอย่างเดาไม่ออกว่าตอนนี้มาเฟียหนุ่มคนนี้กำลังคิดอะไรอยู่
"มีอะไรหรือเปล่าครับคุณหมอ คุยกับผมได้เลยครับ" เป็นลูฟวร์ที่เดินมาตรงหน้าของคุณหมอสาวแล้วพูดเข้าประเด็นทันที
"เอ่อ..ได้ค่ะ จากการตรวจเบื้องต้นคนเจ็บถูกยิงที่ศีรษะและมีกระสุนฝังอยู่ และจุดที่กระสุนฝังนั้นมันอันตรายมากๆถ้าทางเราผ่าออกจะไม่รับประกันเรื่องการสูญเสียความทรงจำค่ะ แต่ถึงแบบนั้นทางเราต้องทำเอ็มอาร์ไออีกครั้งก่อนผ่าตัด หมอก็เลยอยากถามว่าคุณไลออนจะให้ผ่าหรือไม่ให้ผ่าดีคะ"
ถึงแม้คุณหมอสาวจะไม่ได้พูดกับมาเฟียหนุ่ม หากแต่ว่าสายตาเธอกลับจ้องมองความหล่อของไลออนแทบไม่ละสายตามองคนตรงหน้าที่เธอคุยอยู่ด้วยซ้ำ
"ทำไมถึงคิดว่าเธอถูกยิงครับคุณหมอ"
"ดูจากรอยกระสุนและร่องรอยต่างๆค่ะ เธอน่าจะถูกทำร้ายมาค่ะ"
"แล้วถ้าไม่ผ่า เธอก็จะไม่เป็นไรใช่ไหม" ยังคงเป็นลูฟวร์ที่ถามขึ้นมา
"คือว่า..ยังไงทางเราก็ไม่รับประกันค่ะ ว่าความทรงจำของเธอยังอยู่ครบถ้วนไหม..ค่ะ"
ลูฟวร์หันไปมองหน้านายใหญ่เป็นการถามพร้อมกับรอคำตอบไปในตัว
"ไม่ต้องผ่า" น้ำเสียงทุ้มทรงเสน่ห์ ไม่ว่าใครที่ได้ยินก็ต้องหลงรักชายหนุ่มคนนี้อย่างแน่นอน ทั้งทั้งที่ไม่ต้องได้เห็นหน้าเลยด้วยซ้ำ
"ตามที่นายใหญ่บอกเลยครับคุณหมอ"
"ได้ค่ะคุณไลออน ดิฉัน..เอ่อขอโทษค่ะ เดี๋ยวหมอจะทำให้สุดความสามารถเลยค่ะคุณไลออน"
ประตูห้องฉุกเฉินถูกเปิดเข้าไปโดยมือของคุณหมอสาว ก่อนที่ทุกอย่างจะเงียบลง ภายในโรงพยาบาลตอนนี้เต็มไปด้วยเหล่าบอดี้การ์ดชุดดำยืนอยู่ตามจุดต่างๆทั่วโรงพยาบาล และทุกคนรู้ดีว่าตอนนี้ใครอยู่ที่โรงพยาบาลแห่งนี้ จึงไม่มีใครกล้าเดินผ่านมาแถวนี้หรือแม้กระทั่งพยาบาลที่ไม่เกี่ยวข้องก็ไม่กล้าเดินผ่านแถวนี้ด้วยเช่นกัน นอกเสียจากคนที่ต้องการให้มาเฟียหนุ่มสนใจในตัวเองเท่านั้นถึงจะเดินผ่านมาให้มาเฟียหนุ่มได้เห็น
เคร้ง!!... พยาบาลสาวเดินมาอยู่ดีๆมือไม้ก็เกิดอ่อน ไม่มีเรี่ยวแรงเสียอย่างงั้น จนทำให้ฝาสแตนเลสปิดอุปกรณ์ตกลงที่พื้นทางเดินตรงด้านหน้ามาเฟียหนุ่มที่กำลังนั่งหลับตาอยู่
"ขอโทษค่ะ!!" พยาบาลสาวรีบก้มเก็บฝาสแตนเลสแล้วเอ่ยคำขอโทษพร้อมกับส่งสายตาหวานเยิ้มให้กับมาเฟียหนุ่มที่กำลังมองมาที่ตัวเองทันที
สายตาคมไล่มองใบหน้าขาวของพยาบาลสาวก่อนจะมองเข้าไปกระดุมเสื้อที่ดูแล้วก็เดาได้ไม่ยากว่าเธอตั้งใจปลดกระดุมเสื้อออกจนมาเฟียหนุ่มเห็นเนินอกขาวทั้งสองออกมาโชว์เกือบจะครึ่งเต้า ก่อนจะเลื่อนสายตามองไปที่ใบหน้าขาวอีกครั้ง
"มาครับ! เดี๋ยวผมเก็บให้" และลูฟวร์ก็รีบก้มเก็บฝาสแตนเลสให้กับพยาบาลสาว จะได้รับไปให้พ้นหน้านายใหญ่ของตนเอง
"ขอบคุณค่ะ"
วันนี้เขาเหนื่อยมาทั้งวัน กะว่าถ้าเซ็นเอกสารเสร็จจะอาบน้ำเข้านอนเลย แต่กลับว่ามีคนถูกยิง แถมร่างของหญิงสาวคนนั้นยังมาเกยตื้นที่หน้าหาดโรงแรมของเขา
"ไว้รายงานให้ฉันด้วยก็แล้วกัน" มาเฟียหนุ่มพูดจบ ก็หันเท้าออกเดินตรงไปที่หน้าประตูโรงพยาบาล คาร์ลอส์รีบวิ่งออกไปก่อนที่นายใหญ่จะเดินออกมา เพื่อไปถอยรถมารับนายใหญ่ที่หน้าทางออกของโรงพยาบาล
"ครับนายใหญ่" ลูฟวร์รู้ดีว่าเขาต้องอยู่เฝ้าผู้หญิงคนนี้ เพราะเธอเป็นอีกคนหนึ่งที่ค่อนข้างเข้ามามีอิทธิพลกับหัวใจของนายใหญ่เขา เพราะตั้งแต่เธอเขียนใบลาออกทิ้งไว้ที่โต๊ะหน้าห้อง นายใหญ่เขาก็สั่งให้ตามหา และค้นข้อมูลทั้งหมดที่เกี่ยวกับตัวเธอ แต่ก็ไม่สามารถหาเธอหรือติดต่อเธอได้อีกเลยจนกระทั่งตอนนี้..ผ่านมาแล้วสองเดือน..
สามเดือนต่อมา
ภายในห้องพักโรงแรมสุดหรูตั้งอยู่ชั้นสุด ถูกตกแต่งด้วยโทนสีเทาดำ ผนังกระจกสูงจรดเพดานเผยให้เห็นวิวพาโนรามาของเมืองที่ทอดยาวไกลสุดลูกหูลูกตา แบ่งเป็นห้องนอนสองห้อง ห้องครัว ห้องรับแขก ห้องออกกำลังกายและสระว่ายน้ำขนาดใหญ่ ตกแต่งเพิ่มด้วยเฟอร์นิเจอร์ไม้แกะสลักมีความหรูหราและปราณีตด้วยฝีมือจากช่างฝีมือดีที่สุดในเมืองนี้
"นายใหญ่ครับ ทางโรงพยาบาลแจ้งมาว่าเธอฟื้นแล้วครับ" ลูฟวร์กล่าวรายงานทันทีหลังจากวางสาย
"..." ไลออนไม่รอช้า เขารีบลุกขึ้นยืนเต็มความสูงก่อนจะสวมสูททับเสื้อเชิ้ตสีขาวด้านในและไม่ลืมที่จะพกปืนไปด้วยเหมือนอย่างทุกครั้ง
ระหว่างทางภายในรถรถยนต์คันหรูที่ถูกตกแต่งด้วยวัสดุที่ดีที่สุดสามารถป้องกันกระสุนรอบคันของตัวรถยนต์ รวมไปถึงยางรถยนต์ก็ถูกออกแบบให้กันกระสุนด้วยเช่นกัน คาร์ลอส์เป็นคนขับรถและลูฟวร์นั่งข้างๆกับคาร์ลอส์ ลูฟวร์พูดรายละเอียดต่างๆของอาการของเธอ รวมไปถึงการสูญเสียความทรงจำ แต่นั้นก็ยังสามารถที่จะกลับมามีความทรงจำได้เหมือนเดิมหาก คนใกล้ตัวช่วยกันรื้อฟื้น
ห้องพักฟื้น
เปลือกตาที่นิ่งมานานกว่าสามเดือน วันนี้เริ่มขยับไปมาซ้ายขวาอยู่สักพัก ก่อนจะค่อยๆลืมตาขึ้นมา เธอกะพริบตาถี่ๆพร้อมกับส่งเสียงในลำคอเบาๆด้วยอาการคอแห้ง 'หิวน้ำจัง' คอของเธอในตอนนี้มันแห้ง..แห้งเหมือนผุยผงจนอยากจะยกแกลลอนน้ำขึ้นดื่มแทนที่จะกินน้ำจากแก้วเล็กๆ
และเมื่อสายตาลืมเต็มที่เธอมองไปยังบริเวณรอบๆห้องและมองดูที่แขนตัวเองถึงได้รู้ว่าตอนนี้เธอคงอยู่โรงพยาบาลแน่ๆ แต่เมื่อเริ่มขยับร่างกายกลับมีอาการปวดหัวตุบๆร้าวไปทั่วทั้งหัว มือเล็กปัดป่ายจับราวกั้นเตียงทั้งสองฝั่ง ก่อนจะมีพยาบาลสาวรีบวิ่งเข้ามาที่เตียงเธอพร้อมกับกดปุ่มเรียกหมอที่หัวเตียง
บ้านพักริมทะเลสาบ
"จากรายงานของคนที่แฝงตัวเข้าไป รายงานว่าจีเนียสเธอสูญเสียความทรงจำครับท่านผู้นำ"
"สูญเสียความทรงจำ?"
- ผู้เขียน
