สองวันต่อมา...
ตึก
ตึก
เสียงสองเท้าหนักของมาเฟียหนุ่มเดินตรงเข้าไปยังภายในบ้านหลังใหญ่อย่างเช่นทุกวันที่เขามักจะมาขลุกอยู่ที่นี่ตั้งแต่เช้า
"สวัสดีครับ" เรียวปากหนาเอ่ยทักทายยังประธานรัฐสภาที่นั่งอยู่ รวมถึงภรรยาของชายวัยกลางคนก่อนจะเดินเข้าไปนั่งลงด้านข้างทับทิมตามปกติ
"ไกอาล่ะ" ภูวนาถหันถามภรรยาตัวเองขึ้น
"ลูกไม่ค่อยสบายค่ะ เลยขอไม่ลงมา" เพ็ญพักตร์ตอบกลับ ซึ่งชายวัยกลางคนรู้ดีว่ามันไม่ใช่เหตุผลแบบนั้นหรอก ตั้งแต่มีเรื่องกันจากเมื่อสองวันก่อน ลูกสาวคนเล็กของเขาก็ไม่เคยลงมาทานอาหารเช้าพร้อมกันอีกเลย
"อืม งั้นฉันฝากไปบอกด้วยแล้วกัน"
"คะ?"
"ฉันจะไม่อยู่บ้านสองอาทิตย์"
"คะ? คุณจะไปไหน" เพ็ญพักตร์ถาม รวมถึงทับทิมที่หันมองหน้าคนเป็นพ่อด้วยความสงสัยเช่นกัน
"ฉันมีงานด่วนที่ต้องจัดการ เลยอาจจะไม่ได้กลับบ้าน"
"นานขนาดนั้นเลยเหรอคะ" ทับทิมถาม ภูวนาถก็พยักหน้าตอบ
"อืม..."
"...ฝากแกดูแลบ
