ยายเลขาของท่านประธาน

มายมิ้นหรือ นันทกานต์ อินทเนตร อายุ25ปี ยืนมองตึกสูงด้านหน้า วันนี้เธอมาเริ่มงานวันแรกในตำแหน่งเลขา เลขาประจำตัว (ใช่แล้วค่ะเลขาประจำตัว)หลังจาก สัมภาษณ์งานผ่านเมื่อ2วันที่แล้ว หลังจากที่ตกงานมา 2 เดือน มายมิ้นหรือมิ้น สาวสวยที่มีความสามารถสูงในการทำงาน สาวสวยที่ไม่ค่อยใช้ความสวยให้เป็นประโยชน์ เพราะเธอมุ่งแต่ทำงาน คงเพราะความสวยของเธอที่ทำให้เธอต้องยายงานมาถึง 2 ครั้ง ครั้งแรก หลังจากจบ การศึกษาจากมหาวิทยาลัยชื่อดัง และได้เข้าทำงานในตำแหน่งเลขา ทันทีหลังเรียนจบ นั่นเพราะเขาไม่ได้รับเธอจากความสามารถ ใช่แล้ว หัวหน้าชีกอ หวังที่จะเครมเธอ แรกๆทุกอย่างก็ผ่านไปด้วยดี เธอรับผิดชอบหน้าที่ของเธอได้ดี เรื่องงานไม่มีขาดตกบกพร่อง แล้วเธอก็รู้ว่าหัวหน้าของเธอคิดยังไงกับเธอ เธอพยายามหลีกเลี่ยงมาโดยตลอด เขาพยายามหาโอกาสอยู่กับเธอ 2ต่อ2 แต่เธอก็หลีกเลี่ยง เอาตัวรอดมาได้ทุกครั้ง ครั้งสุดทายที่เธอตัดสินใจลาออกเพราะอีตาหัวหน้าชีกอพยายามจะขืนใจเธอหลังจากที่ออกไปทำงานนอกสถานที่ เธอในฐานะเลขาเมื่อมีคำสั่งให้ติดตามเจ้านายก็ต้องไป หลังเสร็จจากการคุยงานกับลูกค้าหัวหน้าพาเธอเข้าโรงเเรม ดีที่เธอเอาตัวรอดมาได้และได้ฝากรอยแผลเอาไว้บนหัวอีตาหัวหน้าชีกอไว้ด้วย เช้ามาเธอก็ยื่นใบลาเธอ ที่แผนกบุคคลทันที ต่อมาเธอได้เข้าทำงานใน บริษัทระดับกลางๆ แต่เจอเมียหัวหน้าประสาทแดก หึงหมดไม่สดหน้าไหน (ไอเรามันสวยซะ ด้วย) ถึงขนาดมานั่งเฝ้าอยู่ในห้อง ตามนั้นแหละค่ะคับที่อยู่ได้คับใจอยู่ยาก ทนทำงานมาได้1 ปี เธอจงยื่นจดหมายลาออกเหมือนเดิม หลังจากว่างงานอยู่2 เดือน เธอได้คำแนะนำจากรุ่นพี่ที่อยู่ห้องติดกันเธอชื่อ สมรศรีหรือพี่ศรี พี่ศรีทำงานเป็นเลขาหน้าห้องของท่านประทาน ของโรงแรม ชื่อดังที่มีสาขาทั่วประเทศ มายมิ้น รู้จักกับพี่ศรีตั้งแต่สมัยเรียนเธอเป็นเด็กต่างจังหวั ที่เข้า มา อยู่ ในเมืองกรุงไม่มีญาติพี่น้องมีแต่พี่ศรีนี่ แหละที่คอยดูแล ถามไถ่สรทุกข์สุขดิบ และพี่ศรีก็รู้ทุกเรื่องเกี่ยวกับเธอ รวมทั้งเรื่องที่เธอต้องลาออกจากงานถึง 2 ครั้ง ประจวบเหมาะกับเลขาประจำตัวคนเก่าของท่านประธานลาออก ไปแต่งงานกับลูกค้าของท่านประธาน(ใช่แล้วค่ะเลขาปิ๊งรักกับเพื่อนท่านประธาน) ท่านประธานจงต้องหาเลขาประจำตัวคนใหม่ ที่มีข้อตกลงง่ายๆ ในใบสมัคร คือ 1 ห้ามบกพร่องเรื่องงาน 2 ไม่มีแฟนและโสด เพื่อสะดวกในการ ติดตามท่านประธาน ออกต่างจังหวัด ได้ตลอดเวลา 3 ห้ามคิดเกินเลยกับท่านประธาน( เนื่องจากท่านประธานของเราเป็นหนุ่มโสดและหล่อมาก ไม่แปลกที่จะมีบรรดาสาวๆเข้าหาโดยเฉพาะ เลขาประจำตัว หลายคนแล้วที่พยายามจะจับท่านประธานก็ท่านประธานทั้งหล่อทั้งรวยใครๆก็อยากเลื่อนตำแหน่งจากเลขาเป็นเมียท่านประทานกันทั้งนั้นแหละ) 4 ต้องช่วยกัน บรรดาสาวๆที่เข้ามาหาท่านประธานด้วย เห้ยย..งานอะไรวะเนี่ย แต่ก็เอาเธอยัยมิ้นเอ้ย ลองดูสักตั้งก็ไม่มีอะไรเสียหาย แถมเงินเดือนยังสูงลิบ สูดหายใจเข้าปอดลึกๆแล้วก้าว เดินเข้าไปด้วยความมั่นใจ เดินเข้าไปแจ้งที่จุดประชาสัมพันธ์หน้าเคาน์เตอร์ ระหว่างที่ยืนรอเจ้าหน้าที่จุดประชาสัมพันธ์ กดโทรศัพท์ขึ้นไปข้างบน เธอก็ได้ มีโอกาสมองสำรวจ ภายในโรงแรม อย่างละเอียดอีกครั้ง ข้างใน หรูหรา สมกับเป็นโรงแรมระดับ 5 ดาว ติดอันดับต้นๆของประเทศ พนักงานประชาสัมพันธ์หันมายิ้มแล้วกล่าวว่า เชิญ ขึ้นไปชั้นที่ 25 ได้เลยค่ะ เธอยิ้มตอบและกล่าวขอบคุณก่อนที่ จะเดินไปยังลิฟท์ แล้วกดชั้น 25 เป็นชั้นบนสุด จะเป็นออฟฟิศของท่านประธาน มีพี่สมรศรีนั่งหน้าห้อง เธอเคยขึ้นมาแล้วตอนมาสัมภาษณ์งานเมื่อ 2 วันที่แล้ว แต่ยังไม่มีโอกาสได้เจอท่านประธาน ท่านประธานให้เธอสัมภาษณ์งานผ่านพี่สมรศรีได้เลย เซ็นรับทราบข้อตกลงใน ใบ สมัครแล้วเริ่มงานได้ ติ๊ง...เสียงประตูลิฟท์เปิดออก คนแรกที่เจอก็คือพี่ศรีเช่นเดิม "สวัสดีค่ะน้องมิ้น" เสียงพี่ศรีทักขึ้น หลังจากเธอก้าวออกจากลิฟต์ "พี่ศรีสวัสดีค่ะ" เธอกล่าวและยกมือไหว้ " "สวัสดีจ้ะน้องมิ้นมาพอดีเลยเดี๋ยวท่านประธานน่าจะเข้ามาแล้วแหละ" เธอมาถึงตอน 7.20 นาที ติ๊ก...เสียบประตูลิฟเปิดออก (หล่อมาก) มายมิ้นมองชายหนุ่มที่ก้าวออกมาจากลิฟท์ ทรงผมที่ถูกเซ็ทมาอย่างดี ทำให้ใบหน้าหล่อเหลา ยิ่งดูดีเข้าไปอีก ใส่สูทภูมิฐาน มายมิ้นรู้ทันทีว่านี่คือท่านประธานเธอรีบยืนตัวตรง ก้มหน้านิดนึ่ง มือประสานด้านหน้า เพื่อเป็นการไม่เสียมารยาท ปฐวี เสนาพงษ์ อายุ35ปี สูง180 ลูกชายคนโตของ ตระกูล เสนาพงษ์ผู้สืบทอดธุรกิจ กิจการโรงแรม ที่ขยายสาขาอย่างรวดเร็วไปทั่วประเทศ ปฐวี มองสำรวจหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้า หญิงสาวที่มีใบหน้ารูปไข่ ผิวขาว จัดว่าสวย เหมาะสมที่จะออกงานกับเขาได้ แต่งเติมเครื่องสำอางมา แบบพอดี ไม่เข้มจนเกินงาม แต่งตัวคุมโทน เรียบร้อยกำลังดี "สวัสดีค่ะคุณวี"พี่ศรีกล่าวและยกมือว่ายปฐวีพยักรับแล้วมองไปที่หญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างสมรศรี สมรศรีมองตามสายตาของท่านประทาน แล้วกล่าวแนะนำ "คุณวีค่ะนี้น้องมิ้นที่จะมาเป็นเลขาประจำตัวคุณวีที่ศรีสัมภาษณ์ไว้ค่ะ" "น้องมิ้นนี้คือท่านประทานของเรา"มายมิ้น ยกมือไหว้"สวัสดีค่ะทานประทาน" ปฐวีพยัคหน้าแล้วกล่าวว่า" เรียกผมเหมือนที่คุณศรีเรียกเถอะ"มายมิ้น ก้มหน้าลงเล็กน้อย เพื่อเป็นสัญลักษณ์ว่ารับทราบ"เอาละคุณศรีจัดการต่อแล้วกัน แล้วคุณยศเข้ามาหรือยัง" ปฐวีหันไปถาม สมรศรี" ยังค่ะ"สมรศรีตอบ ปฐวีพยักหน้าแล้วเดินเข้าห้องทำงานไป มายมิ้นมองซ้ายมองขวาหาโต๊ะทำงานของตัวเอง สมรศรีเห็นดังนั้นจึงกล่าวว่า " โต๊ะทำงานน้องมิ้นอยู่ในห้องท่านประธานค่ะ"มายมิ้นทำตาโต นี้เราต้องนั้งรวมห้องกับท่านประทาน "น้องมิ้นไปชงกาแฟให้คุณวีก่อน กาแฟดำไม่น้ำตาลน้ำร้อนจัด"สมรศรีบอกแล้วชี้นิ้วไปทางด้านซ้าย เดินเข้าไปจะเป็นครัวขนาดกลางๆ ที่มีอุปกรณ์ครัวครบ มายมิ้นเดินไปที่เครื่องชงกาแฟ แล้วจัดการได้กาแฟร้อนมา 1 ถ้วย จัดว่างในถาดเรียบร้อยแล้วเกินกลับมาสมรศรี สมรศรีเดินนำไปหน้าห้งของท่านประธาน ยกมือ เคาะประตู แล้วเปิดเข้าไป โดยมีมายมิ้นเดินตามหลังเข้าไป เดินไปถึงโต๊ะทานประธานสมรศรีหลบให้มายมิ้นนำกาเเฟไปวางให้ทานประธานบนโต๊ะ แล้วเดินนำมายมิ้นไปที่โต๊ะที่อยู่ทางด้านขวาของโต๊ะทานประทาน มีโต๊ะ พร้อมอุปกรณ์ คอมพิวเตอร์ ipad 1 เครื่อง และแฟ้มงานจำนวนนึ่ง "นี้คือโต๊ะของน้องมิ้น ส่วนแฟ้มงานตรงนี้เป็นงานที่ค้างอยู่"มายมิ้น พยักหน้ารับทราบ โดยทุการกระทำของทั้ง2คนอยู่ในสายตาของท่านประธานหนุ่มตลอด (เดี๋ยวก็รู้ว่าเธอจะเเน่แค่ไหน)ปฐวีคิดในใจแล้วหันไปสนใจเอกสารตรงหน้าต่อ "ถ้ามีอะไรไม่เข้าใจถามพี่ได้ตลอดเลยนะคะ"สมรศรีกล่าวพร้อมรอยยิ้ม "ขอบคุณค่ะพี่ศรี"มายมิ้นกล้าวตอบ ก่อนออกจากห้องสมรศรีได้บอกอีกหน้าที่ของมายมิ้นคือชงกาแฟ "ท่านประทานจะรับกาแฟ 2 เวลาเช้า และบ่ายโมงของทุกวัน กาแฟดำร้อนลวกคอเท่านั้น"(อย่าให้เห็นว่าเป่าเชียวนะหึ)สมรศรีออกไปแล้ว มายมิ้นนั้งลงจัดการเปิดแฟ้มงานและ เริ่มทำงานไปเงียบๆ "เช็คตารางงานบ่ายนี้ให้ผทด้วย"อยู่ๆปฐวีก็พูดขึ้น มายมิ้นซึ่งใจจดจออยู่กับงานสะดุ้งเล็กน้อย พร้อมกับเงยหน้ามองไปที่โต๊ะของปฐวี ว่าเขาคุยกับใคร "ท่านประทานคุยกับดิฉันหรอค่ะ" "ผมอยู่กับคุณสองคนจะให้ผมคุยกับ เทวดา นางไม้ที่ไหน และอีกอย่างหน้าที่นี้เป็นของเลขา"ปฐวีพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ เชิงตำหนิ "ขอโทษค่ะ จะรีบจัดการให้เดียวนี้เลยค่ะ" มายมิ้นกล่าวและคิดในใจ(ใครจะไปรู้ละ ชิ) มือบางหยิบ iPad ขึ้นมาเปิด เพื่อเช็คตารางงานให้ท่านประาน มายมิ้นลุกขึ้นยืน สูดหายใจเข้าปอดลึกๆ แล้วเดินไปที่โต๊ะท่านประธาน "บ่ายโมงครึ่งมีนัดกับคุณสุเมธเรื่องโปรเจคขยายโรงแรมภาคเหนือค่ะ" "บ่ายสามมีนั้นกับคุณกำพลที่ห้องรับรองค่ะปฐวี พยักหน้า แต่สายตายังมองเอกสานในแฟ้มบนโต๊ะโดยไม่พูดอะไร "ท่านประธานต้องการอะไรเพิ่มอีกไมค่ะ" มายมิ้นเอ้ยถาม "เลิกเรียกผมท่านประทานสักที" มายมิ้นพึ่งนึกได้ว่าเขาให้เรียกตามพี่ศรี (คุณวี) "ขอโทษค่ะท่าน..อืมมม ขอโทษค่ะคุณวี" "เตียมเอกสารให้พร้อมด้วยละ สำหรับนัดบ่ายนี้"ปฐวีกล่าว "รับทราบค่ะ"มายมิ้น โครงตัวลงรับทราบและถอยกลับมาที่โต๊ะ(ชิ ทำไมต้องทำหน้าดุอยู่ตลอดด้วย)มายมิ้นคิดในใจ นั้งทำงานไปเงียบๆสักพัก มีเสียง เคาะประตู พอประตู้เปิดออกมีแม่บ้านยกถาดอาหารเข้ามาว่างที่โต๊ะรับรองที่อยู่ในห้อง คงจะเป็นขอท่านประธาน มายมิ้นมองดู นาฬิกา เวลาเที่ยงตรงพอดี จงเก็บงานตรงหน้า หยิบโทรศัพท์มือถือ แล้วเดินไปที่โต๊ะของปฐวี "ดิฉันขอออกไปทานอาหารกลางวันก่อนนะคะ"มายมิ้นกล่าว ปฐวี พยักหน้ารับทราบ หลังจากนั้นมายมิ้นก็เดินออกมาด้านนอก "น้องมิ้นมาพอดีเลย ไปค่ะไปกินข้าวกัน" สมรศรีกล่าวพร้อมกับลุกขึ้น สะพายกระเป๋า ติ๊ก... เสียงลิฟท์ดังขึ้นพร้อมกับมีสายหนุ่มเดินออกมาจากลิฟท์ "สวัสดีค่ะ คุณประเวศ"สมรศรีกล่าวด้วยรอยยิ้มทักทาย "สวัสดีครับคุณศรี กำลังจะไปทานมื้อกลางวันหรอครับ"ประเวศถาม "ใช่ค่ะ อ้อ...ก่อนไปขอเเนะนำเลขาประจำตัวคนใหม่ของท่านประทานก่อนค่ะ"สมรศรีกล่าวแล้วหันไปทางมายมิ้น "น้องมิ้นนี้คุณประเวศ เป็นที่ปรึกษาของท่านประธาน"มายมิ้นยกมื้อไหว้ "สวัสดีค่ะคุณประเวศ" "คุณเวศคะ นี้น้องมิ้นค่ะ"ประเวศพยักแล้วกล่าวด้วยรอยยิ้ม "ยินดีที่ได้รู้จักครับ เรียกผมเวศเฉยๆก็ได้ครับ"มายมิ้นยิ้มรับ "เห้อออ...แบบนี้ในห้องค่อยหน้านั้งทำงานขึ้นมาหน่อย"ประเวศกล่าวแบบคน อารมณ์ดี ประเวศเป็นรุ่นพี่ที่สนิทกันมากกับปฐวี แถมยังจบกฎหมายปฐวีเลยชวนมาทำงานด้วยตั้งแต่เขาขึ้นรับตำแหน่งประธานแทนบิดาของเขาที่ เกษียณตัวเองออกไปอยู่บ้าน รวม 10ปีแล้ว (โต๊ะทำงานอีชุดที่อยู่ในห้องท่านประธานเธอเห็นป้ายเขียนว่า "ที่ปรึกษา" คงเป็นของประเวศนี้เอง)มายมิ้นคิดในใจ "เดี๋ยวผมขอไปรายงานตัวกับท่านประธานก่อน เชิญตามสบายนะครับ" ประเวศกล่าวแล้วเดินเข้าห้องไป ส่วนสองสาวต่างวัยนิดหน่อยก็เดินลงลิฟท์ ไปที่ชั้น9 ที่เป็นห้องอาหารสำหรับพนักงาน ทางด้านประเวศเข้ามาถึงก็ทักทายกับท้านประธานหนุ่มหล่อที่กำลัง ก้มหน้าก้มตาอ่านแฟ้มงานตรงหน้า "สวัสดีครับท่านประธาน"ประเวศกล่าวยิ้มๆ แล้วเดินไปนั้งที่โต๊ะปฐวีเงยหน้าขึ้นมองแล้วก้มหน้าอ่านเอกสารต่อ "อารมณ์ดีมาจากไหน"ปฐวีกล่าว "ต่อไปนี้ในห้องทำงานก็จะมีของสวยๆงามๆให้นั้งมองนั้งชมแก้เครียด"ประเวศกล่าวด้วยสีหน้ายิ้มๆ "ให้มาทำงาน"ปฐวีกล่าวติดประชดนิดๆ ปฐวีกับประเวศ เป็นรุ่นพี่รุ่นน้องห่างกันแค่3 ปี แถมยังสนิท กันมาตั้งแต่สมัยเรียน ถ้าไม่ใช้ในเวลางานทั้งคู่จะพูดจาสนิทกันฉันเพื่อนแบบนี้เป็นประจำ แต่ถ้าในเวลางานที่เป็นทางการประเวศก็จะว่างตัวได้ดีในฐานะที่ปรึกษา จะไม่พูดจา ล้ำเส้นกับเพื่อนรุ่นน้องเด็ดขาด "บางทีการทำงานมันก็ต้องมีแรงจูงใจกันบ้างสิครับ"ประเวศกล่าวแบบอารมณ์ดี "อยากออกไปหาแรงจูงใจข้างนอกไม" ปฐวีกล่าวประชดแบบไม่จริงจัง "ไม่ดีกว่าครับท่านประธานแค่นี้ทำห่วง" "ใครห่วง ผมกลัวจะเสียงานเสียการกันมากกว่า"ปฐวีกล่าว พร้อมกับลุกขึ้นเดินไปนั้งตรงถาดอาหารที่แม่บ้านยกมา พร้อมกับหันไปมองหน้าประเวศ เป็นเชิงถามว่ากินด้วยกันไหม "ผมเรียบร้อยมาจากข้างนอกแล้วครับ" ประเวศกล่าวหลังจากที่เขาได้รับ มอบหมายงานจากปฐวีให้ไปทำในช่วงเช้า เขาก็แวะทานอาหารเที่ยงก่อนเข้าบริษัท แล้วกล่าวรายงานกับปฐวีว่าทุกอย่างเรียบร้อยดี ทางด้านสองสาวสมรศรีกับมายมิ้น กินข้าวเสร็จก็ขึ้นมาที่โต๊ะทำงาน "มิ้นขอตัวไปทำง่านก่อนนะคะ"มายมิ้น กล่าวกับสมรศรี "จ้ะ"สมรศรีตอบ