ตลอดทางของการนั้งรถกลับ มายมิ้นแทบจะไม่พูดอะไรกับปฐวีเลย บรรยากาศมาคุๆแปลกๆจนคนขับรถ สัมผัสได้
เสียงโทรศัพท์ของมายมิ้นดังขึ้นทำรายความเงียบบนรถ
ยายกาญ...
มายมิ้นถอนหายใจถ้าไม่รับมีหวังเพื่อนตัวดีโทรไม่หยุดแน่
"ว่าไง"มายมิ้นกดรับสาย
"กว่าจะรับได้นะแกอยู่ไหนเนี๊ย"เสียงดังมาตามสาย
"กำลังนั้งรถกลับ แกมีอะไรหรือป่าว"
"ต้องมีเรื่องหราาา ถึงโทรหาเพื่อนได้"เสียงต้นสายดังมา
"เดี๋ยวถ้าฉันถึงแล้วฉันโทรกลับนะ"มายมิ้นบอกเพื่อนรักไป ในรถมันเงียบเสียงในโทรศัพท์ดังขนาดนี้พูดอะไรมาคนนั้งข้างๆก็ได้ยินหมด
"ไม่ต้องว่างเลยนะแก ฉันขี้เกียจรอแกตั้งแต่ได้เป็นเลขาของประธานสุดหล่อแกก็ลืมเพื่อนหมดแหละ ช่วนไปไหนก็ไม่ไปไม่รู้ว่าติดงานหรือติดท่านประธานกันแน่"
ต้นสายยังคงกรอกเสียงมาเลื่อยๆ
มายมิ้นเริ่มนั้งไมติด กลัวว่าคนที่ถูกนินทาในสายจะได้ยิน
ปฐวีทำนั้งก้มดู iPadในมือทำเหมือนไม่ได้ยินอะไรแต่ความจริงชั
