@ บ้านมาวิน
"อะไรนะ!!" เสียงตกใจพร้อมกันของอบเชยกับมาวิน
"มึงเล่นอะไรเนี่ย ฮ่าๆ" มาวินขำออกมา
"กูไม่รู้ว่าทำไมจินดาถึงหนีไปซึ่งปกติต้องมีเหตุผลกว่านี้" ผมเครียดเมื่อตื่นมาจินดาทิ้งจดหมายขอลาหอบหิ้วเสื้อผ้าบางส่วนไป
"ไม่ต้องมีเหตุผลหรอกค่ะ จินดารักท่านคีย์พอรู้ว่าจะมีเมียอีกคนก็คงทนไม่ไหว แต่ตอนคุยจินดาไม่มีท่าทีจะตอบอะไร" อบเชยกล่าว
"แล้วทำไม...ถึงทิ้งฉัน"
คีย์ก้มหน้าใจไม่นิ่งแม้เขาจะสั่งลูกน้องให้ตามหาแต่ก็ไร้วี่แวว
หนึ่งเดือนผ่านไป
@บนดอย
"ขายผักได้กำไรวันละห้าสิบบาทขายกี่ชาติจะรวย" ฉันนับเหรียญในมือ
"จินดาเอากะกล่ำไหม" เสียงตะโกนจากหน้าบ้าน
"เอา!!"
ตึก ตึก ~
"เอาสามโลก็พอนะขายฟืดขายเคือง" ฉันขมวดคิ้วรับผักจากชาวดอย ปั่นจักรยานไปขายในตลาดหลายกิโล
@ตลาดหมู่บ้าน
"ผักจ้ะผัก..ผักเว้ยยย" ฉันนั่งขายที่พื้นเหมือนคนอื่น
"พี่จินดากินไหมมะเขือเทศดอง"
เด็กหญิงวัยสิบสี่มักนำของกิ
