“แกรับงานแปลไหม พอดีว่าน้องที่คณะเขากำลังหาคนทำให้”
“แปลเกี่ยวกับอะไร?”
“ก็เท็กซ์บุ๊คของบัญชีนั่นแหละ เด็กมันไม่ถนัดภาษาอังกฤษ”
“งั้นรับ แกให้น้องเขาส่งรายละเอียดเข้าเมลมาเลย”
อารญาตอบแบบแทบไม่ต้องคิด เพราะตำราเรียนที่เป็นภาษาอังกฤษของคณะบัญชีผ่านตาเธอมาบ้าง อีกอย่างเธอก็ถนัดบัญชี กอปรกับไปอยู่เมืองนอกมา ฉะนั้นเรื่องภาษาจึงไม่เป็นปัญหาแม้แต่น้อย
“ห้าสิบหน้า เขาอยากได้วันศุกร์นี้ แกไหวไหม ไหนจะบัญชีที่แกรับทำอีกล่ะ” ศรีจิตตราเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงเพื่อนซี้ที่ทำงานหาเลี้ยงลูกและแมวตัวเป็นเกลียว
“สบายมาก”
หลังจากวางสาย อารญาก็ตาเป็นประกาย รอยยิ้มแต้มมุมปาก เพราะการรับงานแปลเพิ่มมันหมายความว่าเธอเปิดตลาดสร้างอาชีพเสริมใหม่ ซึ่งก็อาจจะมีการบอกต่อปากต่อปาก หากงานแปลที่ทำออกมาเป็นที่น่าพอใจของผู้ว่าจ้าง นั่นเท่ากับว่าเธอมีช่องทางที่จะหาเงินเพิ่มอีกไม่มากก็น้อย
ช่วงบ่ายก่อนออกไป
