ประโยคยาวๆ พลันถูกแทรกขึ้น
“โอเคค่ะ ฉันขอเวลาอาบน้ำแป๊บนึง ถ้าคุณหิวก็กินก่อนได้เลย ไม่ต้องรอ” เพราะกลัวประโยคสุดท้ายที่จะหลุดออกมาจากปากหยัก อารญาจึงหลับหูหลับตายอมจำนน
“พี่จะรอ”
เสียงทุ้มบอกอย่างหนักแน่น คนฟังทำเพียงพยักหน้าเล็กน้อย ก้มลงบอกลูกสาวให้รออยู่กับพ่อ บอกแมวให้รออีกหน่อยถึงจะได้กินอาหารเช้า แล้วรีบเดินไปยังห้องนอนเพื่อจะได้อาบน้ำชำระร่างกาย
ไม่นานอารญาก็กลับออกมาในชุดเสื้อยืด และกางเกงผ้าฝ้ายใส่สบาย ผมถูกมัดรวบเป็นหางม้าอย่างลวกๆ การแต่งกายน่ารักทำให้คนที่กำลังง่วนอยู่ในครัวพลันชะงัก
ร่างบางเดินเข้าไปหาผู้ที่เอาแต่มองเธอนิ่งๆ ด้วยท่าทางคล้ายตกตะลึง ดูแล้วช่างประหลาดเสียจริง เท้าเรียวหยุดลงข้างเขาแต่ก็รักษาระยะห่างในที ก่อนจะชะโงกหน้าไปมอง
“ทำอะไรอยู่คะ?”
“กำลังหั่นแครอท จะทำไข่เจียวให้ลูก”
“ยายหนูอ้อนอยากกินอีกล่ะสิ”
เธอเอ่ยพลางยิ้มละมุน จนคนตัวโตชะงักไปอีกหนึ่ง
