“ นับ…”
ผมยืนมองร่างบางตรงหน้าอย่างนึกไม่ถึงว่าเธอจะกลับมายืนอยู่ตรงนี้... นับดาว ผู้หญิงที่ผมเฝ้าคิดว่าผมรักเธอมาตลอด แต่พอมาวันนี้วันที่ผมได้เห็นเธอจริงๆ ผมกลับไม่ได้รู้สึกแบบนั้น เพราะผมรู้ใจตัวเองแล้วว่าผมรักใคร ผมเลื่อนสายตามองหาผู้หญิงอีกคนที่ผมคิดว่าจะเป็นคนที่ถือเค้กมาให้ผมเหมือนปีที่แล้ว แต่ตอนนี้มันกลับไม่ใช่…ผมสบตาเบลล์แล้วก็เบลล์สบตาผมนิ่งๆ ก่อนจะเมินหน้าหนีผม
ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้ นับดาวมาอยู่ที่งานวันเกิดผมได้ยังไง…
ไม่ใช่แค่ผมที่อึ้ง พวกเพื่อนผมเองก็ตกใจไม่น้อยไปกว่าผม
“ รีบเป่าเค้กสิ เดี๋ยวเทียนละลายหมดนะคะ “ นับดาวเอ่ยพร้อมยิ้มหวานให้ผม รอยยิ้มที่ผมเฝ้าคิดมาตลอดว่าจะไม่มีรอยยิ้มไหนมาลบภาพรอยยิ้มของนับได้ แต่ตอนนี้ภาพรอยยิ้มของผู้หญิงอีกคนกำลังอยู่ในภาพความคิดของผม…
ผมได้แต่ฝืนยิ้มแล้วเป่าเทียนให้ดับและไฟในงานก็เปิดขึ้นทันที ผมเลื่อนสายตาไปมองผู้หญิงที่ยืนอยู่ด้านหลัง
