หญิงสาวดูความเรียบร้อยอีกครั้ง ทำท่าจะเดินขึ้นชั้นบนเพื่อไปพัก สายตาเหลือบไปเห็นโทรศัพท์มือถือของเขาที่วางทิ้งเอาไว้ แถมได้ยินเสียงกุกกักหน้าประตู คิดว่าเขาคงกลับมาเอาของ
“พี่เมศ!!!” หญิงสาวเพิ่งจะรู้ว่าเธอประมาทจริงๆ ที่รีบมาเปิดประตูโดยไม่ได้เอ่ยถามว่าใคร ปกติเธอไม่ได้เลินเล่อถึงขนาดนี้
“มีความสุขกันจริงนะ พาผู้ชายมาพลอดรักกันกลางค่ำกลางคืน” ปรเมศแสยะยิ้ม มองอดีตคนรักตั้งแต่หัวจรดเท้า ในขณะที่กังสดาลถอยหนีอย่างรังเกียจ
“พี่เมศมีอะไร” กังสดาลถามอย่างหวาระแวง สายตาเหลือบมองหาอาวุธสักอย่างเพื่อเอาไว้ป้องกันตัว
“คิดถึงก็เลยมาหาไม่ได้หรือไง ไม่ได้เจอกันนานเลย ดูเหมือนร้านของเธอจะขายดิบขายดีเป็นเทน้ำเทท่านะ เอาเงินมาให้ฉันใช้บ้างสิ จะเก็บเอาไว้มากมายทำไมกัน” เขาพูดเอาแต่ได้ ในความคิดของเธอ เขาช่างเป็นผู้ชายที่ชั่วช้าสามานย์น่ารังเกียจที่สุด เท่าที่เธอเคยเจอะเจอมา
“ว้าย!!!” กังสดาลกรีดร้อง
