‘เธอเอาเงินคุณกั้งไปเหรอ หัวขโมย แบบนี้ต้องจับส่งตำรวจ’
‘อย่าจับหนูส่งตำรวจเลยนะคะ’ พนักงานของร้านเข้ามาคุกเข่าอ้อนวอน ร้องห่มร้องไห้ น้ำตาแทบเป็นสายเลือด
‘ไม่ได้ มันจะเป็นเยี่ยงอย่าง ทำผิดก็ต้องส่งเข้าคุก’
‘เดี๋ยวก่อนค่ะพี่เมศ เราลองถามเขาก่อนไหมว่าทำไมถึงขโมยเงินไป’ เพราะความขี้สงสาร กังสดาลเห็นอีกฝ่ายร้องห่มร้องไห้ยกใหญ่ เธอก็ ใจอ่อนยวบ
‘พ่อหนูป่วยหนักต้องเข้าผ่าตัด หนูไม่มีเงินเลยค่ะ ไม่รู้จะทำยังไง ถ้าไม่มีเงิน พ่อหนูต้องตายแน่ๆ เลย ฮือๆๆ’ คนคุกเข่าร้องไห้น้ำตาไหลพราก ส่ายหน้าไปมาว่าอย่าแจ้งตำรวจ
‘กั้งจะใจอ่อนกับหัวขโมยเหรอ’ ปรเมศทำท่าไม่พอใจ
‘แต่เขาน่าสงสารนะคะพี่เมศ อีกอย่างหนึ่งการได้ช่วยคน ดีกว่าสร้างเจดีย์เจ็ดชั้น เงินน่ะไม่ตายก็หาใหม่ได้’
‘หนูจะรีบหาเงินมาคืนนะคะ แต่ตอนนี้ หนู...’ พนักงานสาวอ้ำอึ้ง
‘มีเมื่อไหร่ค่อยคืนแล้วกัน’ กังสดาลตัดบท
‘กั้ง ไปยอมมันได้ยังไง’ ป
