“ยอกันจังเลยนะครับ” เขาลูบท้ายทอยไปมา
“คุณโอเคหรือยังครับ ยังกลัวอยู่อีกไหม” เขามองหน้าเธอก่อนเอ่ยถาม กังสดาลส่ายหน้าไปมา ก่อนยิ้มให้เขา
“ฉันโอเคดีค่ะ ขอบคุณที่เป็นห่วงนะคะ”
“ต่อจากนี้ไป ผมจะไม่ยอมให้ใครมาทำอะไรคุณอีกแล้วครับ” เชาวน์พูดอย่างหนักแน่น กังสดาลฟังแล้วซึ้งใจ แต่มารดาของเขาไม่ชอบเธอ และเธอก็กลัวประวัติศาสตร์ซ้ำรอย
“ผมไม่ได้เร่งรัดอะไรคุณ คุณค่อยๆ คิด ค่อยๆ ตัดสินใจอย่างมีสติ ความจริงใจของผมมีให้คุณกั้ง ให้คุณพิสูจน์ได้ตลอดเวลา ถึงเราจะไม่ได้เป็นคนรักกัน เป็นเพื่อนกัน ผมก็ดีใจแล้วครับ” เขาพูดจากใจ
“ขอบคุณนะคะ ฉันยังไม่พร้อมจะคบกับใครหรอกค่ะ”
“ผมเข้าใจครับ แต่คนเราต้องเปิดใจนะครับ ไม่ได้มีแต่ผู้ชายเลวๆ เสมอไปหรอกครับ ถึงคุณกั้งไม่เปิดใจกับผม ถ้ามีผู้ชายดีๆ เข้ามา ผมก็อยากให้คุณกั้งเปิดใจนะครับ”กังสดาลยิ้มให้เขา ทั้งสองลงมาที่รถ เธอจะขับรถตามเขาไป แต่เชาวน์ไม่ยอมเพราะหัวรุ่งก
