“แค่บอกว่ารักเมีย คิดถึงเมียจะตายไหมวะ ถ้ายอมรับความจริงตั้งแต่แรกคงไม่โดนแกล้งหรอกว่ะ” เหมันต์ส่ายหน้าไปมา พายัพไม่สน อ้อนเมียอย่างเดียว
“ป่านจ๋า ป้อนหน่อย เจ็บเท้า”
“เจ็บเท้า แต่ไม่ได้เจ็บมือนะคะ ตกบันไดลงมาก็ไม่ได้สูงมากเสียหน่อย”
เธอค้อนให้คนขี้อ้อน
“แต่เท้าแพลงนะ”
“ก็คุณพายปีนขึ้นไปทำไมล่ะคะ”
“ก็คิดถึงเมีย เมียจะไปนอนที่อื่น” คนเถื่อนทำตาปรอย
“เพื่อนๆ คุณพายแค่แกล้ง”
“รอให้ถึงทีฉันบ้าง จะเอาคืนให้สาสม” พายัพพูดอย่างหมายมั่น
“คุณพายกับเพื่อนๆ ตลกดีนะคะ เป็นกันเองดี”
“คบกันมานานแล้ว ดีใจที่เธอเข้ากับเพื่อนๆ และน้องสาวฉันได้”
“พี่พราวก็ใจดีค่ะ แถมยังทำขนมเก่งด้วย”
“พราวเขาชอบทำขนม นายตรัยเลยเปิดร้านขายขนมให้เมียเสียเลย”
“อยากไปร้านขนมของพี่พราวจังเลยค่ะ”
“เดี๋ยวพาไป มานี่สิ” เขาตบที่นอน ทำให้เธอต้องวางข้าวต้มร้อนๆ ลงบนโต๊ะหัวเตียง เพราะพายัพอยากรับประทานข้าวต้ม เลยไปจัดหาม
