“เขาไม่สนใจฉันด้วย” เชาวน์พูดต่อ หลังจากคิด เขาไม่รู้จะตอบเพื่อนๆ ยังไง อธิบายเป็นคำพูดไม่ถูกเหมือนกัน มันใช้ใจ ไม่ได้ใช้สมอง คือมันชอบ และตกหลุมรักไปแล้ว จะให้ทำยังไง ยิ่งอยู่ใกล้ๆ ได้เห็นเธอทำงาน ได้เห็นความมุ่งมั่น ได้เห็นความเฉลียวฉลาด การแก้ปัญหา การวางตัว เธอดูดีไปเสียหมด เขาก็ไม่รู้จะอธิบายให้เพื่อนๆ ฟังยังไง เพราะบุคลิกแบบนี้คนอื่นก็เป็น แต่ความรู้สึกมันต่างกัน ต่างกันมากๆ ตรงที่เขารักเธอเข้าแล้ว...
“นายแค่อยากเอาชนะแน่ๆ ไอ้เชาวน์ ฉันคอนเฟิร์ม” พายัพสรุป
“ไม่ใช่” เชาวน์ยังส่ายหน้าไปมา เขารู้ตัวเองดี
“มีผู้หญิงดีๆ มากมายมาให้นายเลือก ดันไปเลือกแม่ม่ายเย็นชา” เหมันต์วิจารณ์ เนื่องจากเชาวน์จีบกังสดาลมานานแล้ว แต่เจ้าหล่อนก็ยังไม่ยอมใจอ่อน
“เขาเหมือนไม่ชอบผู้ชายนะ” ตรัยทำท่าคิดก่อนพูด
“เออ... นายคิดเหมือนฉันเลย ไอ้ตรัย” เหมันต์พยักหน้าเห็นด้วย
“เขาไม่ได้เบี่ยงเบน
