“จะเช็ดตัวไม่ใช่เหรอ ไม่ถอดแล้วจะเช็ดยังไงล่ะ”
“อ้อ... เหรอคะ” เธอหน้าแดงจัดเมื่อเข้าใจ
“คิดอะไรกับฉันอยู่หรือเปล่า ทำไมหน้าแดง”
“เปล่าสักหน่อย” เธอเม้มปากปฏิเสธเป็นพัลวัน
“เมื่อคืนเธอเช็ดตัวให้ฉันเหรอ”
“ค่ะ”
“แล้วถอดหมดเลยไหม”
“เอ่อ... ก็ต้องถอดสิคะ ไม่งั้นจะเช็ดได้ยังไง”
“แล้วเธอก็ใส่เสื้อผ้าให้ฉันเหรอ”
“ค่ะ ตัวคุณพายหนักจะตาย ป่านถึงกับหอบ”
“งั้นช่วยดึงกางเกงออกหน่อย”
“ได้ค่ะ อุ๊ย! บ้า ดึงเองสิคะ” เธอทำท่าจะเข้าไปดึง ก่อนจะชะงักผละออกห่าง พายัพหัวเราะชอบใจเมื่อเห็นสีหน้าแตกตื่นของเด็กสาว
“คุณพายอย่าแกล้งกันสิ เดี๋ยวป่านไม่เช็ดตัวให้หรอก”
“ก็ได้ ไม่แกล้งแล้ว” เขาจัดการสะบัดเสื้อกับกางเกงออกจากตัว สายป่านหน้าแดง แต่ยังดีที่เขาใช้ผ้าห่มปิดเอาไว้ ไม่เช่นนั้นเธอคงได้วิ่งหนีเขาแน่ๆ
ร่างบอบบางเดินเข้าไปในห้องน้ำจัดการนำอุปกรณ์เช็ดตัวออกมาแล้ววางไว้ที่โต๊ะหัวเตียง ก่อนจะเช็ดใบห
