“อุ๊ย!” เธออุทานเมื่อโดนเขากัดปากด้วยความมันเขี้ยว
“วันก่อนน่ะ จูบหวานมากนะ”
“คนบ้า!” เธอทำตาเขียวใส่ แต่ไม่น่ากลัวเลยสักนิด กลับน่ารักจนพายัพอยากจับฟัดทำเมียเสียเดี๋ยวนี้เลย
“ไม่เคยโดนจูบเหรอ ถึงได้เป็นลม”
“ห้ามพูดนะ คนฉวยโอกาส” เธอดิ้นแต่มือโดนรวบเอาไว้ ได้แต่ฮึดฮัด ขัดใจ ทำอะไรเขาไม่ได้ ยิ่งเขาพูดเรื่องที่เธอโดนจูบแล้วเป็นลม ยิ่งอยากจะประทุษร้ายเขานัก
“ฉันได้จูบแรกของเธอจริงๆ เหรอนี่ นั่นสิ ว่าทำไมจูบไม่เป็นสับปะรด แข็งทื่อจืดชืด” พายัพพูดยั่วเมื่อเห็นเธอทำตาเขียวใส่ไม่ยอมหยุด
“คนเฮงซวย ปล้นจูบแรกของเขาไปได้ยังไง” ยิ่งพูดก็ยิ่งเจ็บใจ
“วันหลังจะสอนให้จูบหวานๆ นะเด็กน้อย วันก่อนจูบไม่ได้เรื่องเลย”
เขายิ้มใส่ตา ชอบร่างเล็กที่ดิ้นอยู่ใต้ร่างเขานัก ใครบอกว่าจูบของเธอ จืดชืด แต่หวานจนเขาอยากจูบอยู่แบบนั้นไม่ยอมปล่อย ถ้าเธอไม่เป็นลมเสียก่อน
“ปล่อยนะ จะเป็นผู้ใหญ่รังแกเด็กหรือไง
