“ไม่ต้องไปส่ง ไปไกลๆ เลยไป ไม่ได้ยินหรือไง” สายป่านผลักร่างสูง ออกห่าง ก่อนจะวิ่งกลับไปยังรถของเขาอีกครั้ง พายัพเห็นเธอปีนขึ้นไปบนกระบะหลังรถ แล้วเอาจักรยานลงมา ก่อนจะปั่นหนีเขาไป
“อะไรของเขาวะ เข้าใกล้ไม่ได้ ดีดดิ้นเหมือนไส้เดือนโดนน้ำร้อนลวก อยากจะบ้าตาย!!!” พายัพมองตามร่างเล็กไปจนสุดตา
ให้มันได้แบบนี้สิ!!!
ถ้าฉันไม่ได้เธอเป็นเมีย อย่ามาเรียกว่าพายัพเลย คอยดูเถอะ... จะจับปล้ำทำเมียเสียให้เข็ด!!!
สายป่านปั่นจักรยานกลับบ้านหลังเล็กๆ ของตัวเองด้วยความรู้สึกหวาดหวั่น เธออยากกลับไปใช้ชีวิตอยู่ที่บ้านสวนของยาย แต่พอยายเสียชีวิต บิดากับมารดาเลี้ยงก็จัดการขายบ้านสวนที่เธออาศัยอยู่กับยายทิ้ง ขายบ้านเสร็จก็เอาเงินเข้ากระเป๋า พอเธอขอเรียนต่อบิดาก็บอกว่าไม่มีเงินส่งเรียน จะเรียนไปทำไมเดี๋ยวก็มีผัว พอทวงเรื่องเงินจากการขายบ้าน ท่านก็บอกว่า เก็บไว้ทำทุน ซึ่งมารดาเลี้ยงก็แว้ดๆ ใส่เธอหาว
