“โหย... น่ากินจังเลยค่ะ” เธอตาโตกับขนมสุดโปรดตรงหน้า
“พี่เรียนทำอยู่หลายปีเลยนะ กว่าจะได้หน้าตาขนาดนี้”
“ต้องอร่อยแน่ๆ เลย”
“ตอนแรกที่ทำหมาไม่แดกเลยครับ” เขาพูดแล้วหัวเราะขำ เธอเลยหัวเราะตาม ลองตักมาชิม
“โหย... อร่อยมากๆ เลยค่ะ”
“อร่อยก็กินเยอะๆ นะ” เขารินน้ำผลไม้สีสวยให้เธอ
“พี่เหนือชอบกินเค้กส้มเหมือนกันเหรอคะ เห็นไปหัดทำมา”
“เปล่าครับ พี่หัดทำเอาไว้ให้ใครคนหนึ่ง” เขายื่นหน้ามาหาสบตาเธอ ศศิเขิน แทบพลัดตกเก้าอี้เมื่อได้ยินแบบนั้น “ไม่ถามเหรอครับว่าใคร”
เธอไม่กล้าถาม
“ใครคะ” ในที่สุดก็ต้องถาม หัวใจเต้นกระหน่ำแทบหลุดออกมานอกอก
“แม่น่ะครับ”
“เหรอคะ” คนฟังที่มีสีหน้าดีใจในคราแรก ถึงกับกะพริบตาปริบๆ หุบยิ้มแทบไม่ทัน
“แม่ของลูกในอนาคตน่ะ” เขาตักเค้กส้มมาป้อนให้เธอ ศศิกะพริบตาแล้วอ้าปากกิน สีหน้ากำลังครุ่นคิดก่อนจะตาโต
“พี่เหนือ” เธอตบอกเขาอย่างเขินอาย เหมันต์หัวเราะเบาๆ ดึงเธ
