“อะไรคะ”
“เปิดดูสิ พี่ทำเองกับมือนะ”
เธอเปิดกล่องดูแล้วต้องอมยิ้มแก้มพอง เค้กส้ม... ของโปรดของเธอ ศศิเงยหน้ายิ้มให้คนขับรถ ก่อนจะใช้ช้อนอันเล็กๆ ที่อยู่ข้างกล่องมาชิมดู
“อร่อยจังเลยค่ะ” เธอเอ่ยชม เขาชอบทำของโปรดอร่อยๆ มาให้เธอกินทุกวัน เหมันต์เรียกว่าเป็นพ่อบ้านพ่อเรือน น่ารักและเอาใจเก่ง
เหมันต์แวะระหว่างทางเพื่อพาศศิไปรับประทานอาหาร เขาไม่รีบร้อน อยากเก็บเกี่ยวความรู้สึกดีๆ ตอนอยู่ด้วยกันไปนานๆ
การไม่เร่งรีบ ค่อยๆ ใช้ชีวิตไปแบบราบเรียบ มันให้ความรู้สึกอบอุ่นอ่อนหวาน และได้สังเกตคนที่เรารักด้วยว่าเป็นเช่นไร
เขาไม่เคยเร่งรีบกับเรื่องสำคัญ ค่อยๆ ซึมซับเอาความรู้สึกดีๆ เก็บไว้ในหัวใจ ชีวิตที่เหลืออยู่จะอีกกี่ปียังไม่รู้ แต่การได้ทำให้คนที่รักมีความสุข มันก็คือความสุขอีกอย่างของชีวิต
รับประทานอาหารเสร็จก็เดินทางกันต่อ ศศิเองก็เก็บเกี่ยวความรู้สึกดีๆ ที่มีให้ผู้ชายที่ชื่อเหมันต์
