103

1524 คำ

พายัพตบยุงที่ขาของเหมันต์ ทำให้อีกฝ่ายต้องก้มอย่างลืมตัว ทั้งๆ ที่เขาตั้งสติว่าจะไม่พลาด แต่ก็พลาดอีกจนได้ อยากรู้ว่าไอ้บรรดาเพื่อนๆ มันหมุนปากขวดมาหาเขาอย่างที่เขาคิดใช่ไหม แต่ก็ลืมตัวเป็นครั้งที่สอง “ฉันถาม” เชาวน์พูดขึ้น รีบจับขวดหันไปทางเหมันต์ก่อนที่อีกฝ่ายจะหันกลับมา ศศินั้นลุ้นมากกับคำถามบรรดาเพื่อนๆ ของเหมันต์ “วันนั้นตอนผู้ใหญ่จะให้หมั้นกัน ทำไมนายถึงได้ปฏิเสธลูกจันทร์ไปล่ะ” คำถามตรงเป้าจริงๆ ทำเอาทุกคนลุ้นระทึก เหมันต์เองก็ไม่เคยปริปากพูดเรื่องนี้ให้ใครฟัง “ที่เล่นเกมนี้อยากถามคำถามนี้ใช่ไหม” เหมันต์เอ่ยถามเพื่อนๆ ทุกคนมองกันตาปริบๆ แทบไม่หายใจ “ก็ตอบมาสิ” “อย่านึกนะว่าไม่รู้” เหมันต์พูดอย่างรู้ทัน “รู้อะไร” “พวกนายโกง” “สรุปนายจะตอบไหมล่ะ” คนถามคือพายัพ ศศิเองก็มองตาแป๋ว        อยากรู้อยู่เหมือนกัน เธอต้องนึกขอบคุณเพื่อนๆ ของเหมันต์มากๆ ที่จะทำให้เธอกระจ่างในเรื่องนี้

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม