รุ่งเช้าของวันใหม่ เป็นวันหยุดที่เวียนมาบรรจบอีกครั้ง เหมันต์ส่งข้อความไลน์ไปอรุณสวัสดิ์หญิงสาวข้างบ้าน ก่อนที่เขาจะเข้าครัวทำอาหารเช้าไปฝากเธอ ไปถึงบ้านของเธอปรากฏว่าไม่เห็นวี่แววของเธอ ประตูด้านในล็อก เขาก็โทร. หาด้วยความห่วงใย
“ฮัลโหล” คนที่รับโทรศัพท์ส่งเสียงมาตามสายน้ำเสียงแหบแห้งบ่งบอกถึงอาการป่วย
“ลูกจันทร์ไม่สบายเหรอครับ” คนถามร้อนใจไม่น้อย ศศิอืออา เขาเลยไม่รู้จะทำยังไงเพราะไม่มีกุญแจบ้าน สายตามองไปที่ระเบียงบ้าน
ปีนก็ปีนวะ!!!
คิดได้แบบนั้นเขาก็ปีนระเบียงขึ้นไปในทันที ไม่คิดอะไรแล้วตอนนี้ เป็นห่วงเธออย่างที่สุด ถ้าเธอเป็นอะไรไปเขาคงยอมไม่ได้
ไม่ห่วงตัวเองว่าจะตกระเบียงลงมาหรือเปล่า พอขึ้นไปถึงห้องนอน เขาก็เคาะกระจกห้องนอนของเธอระรัว
ศศิลุกจากเตียงด้วยอาการมึนศีรษะอย่างรุนแรง ตกใจที่เห็นเหมันต์ ยืนจังก้าอยู่ตรงระเบียงบ้าน
เธอสะโหลสะเหลเดินไปเปิดบานกระจกให้เข
