“เซอร์ไพรส์” เชาวน์อ้าแขนออกกว้าง หัวเราะตามพายัพ
“เชี้ย!! พวกแกเองเหรอวะ เล่นบ้าอะไรของพวกแกวะนี่!!”
“แผนไอ้เหนือ พวกฉันไม่เกี่ยว” พายัพหัวเราะไม่หยุด ในขณะที่เหมันต์เข้าไปช่วยแกะมัดเพื่อน
“จำเอาไว้ไอ้เหนือ อย่าให้ถึงทีฉันบ้างล่ะ ฉันเล่นนายไม่เลิกแน่” รุจน์พูดอย่างโมโห ในขณะที่ณดาตรงเข้ากอดรุจน์ เพื่อนของเขาเล่นอะไรพิเรนทร์เหมือนกันนะ ที่เคยชมว่าน่ารัก เธอขอถอนคำพูดแล้วกัน
“เรื่องมันเป็นยังไงมายังไงวะนี่ ฉันงงไปหมดแล้ว”
เมื่อรุจน์คลายจากความโกรธก็เลยเอ่ยถามเพื่อนทั้งสี่คน
...บทส่งท้าย...
“น้องดาคงรู้แล้วนะครับว่านายรุจน์รักน้องดาขนาดไหน” เหมันต์ไม่ได้ตอบคำถามเพื่อนในทันที แต่หันไปพูดกับสาวน้อยที่มองมาตาปริบๆ
“และไอ้รุจน์ก็คงรู้แล้วว่าน้องดาเองก็ยอมตายแทนแกได้” เหมันต์ยังพูดต่อ
“เล่นบ้าๆ” รุจน์ด่าเพื่อน แต่เขาก็ได้เห็นว่าสาวน้อยยอมตายแทนเขาได้ เอาตัวเขากำบังกระสุนให้เขา
“เสี่ย
