“รีบโทร. สิคะคุณแม่” รสิการีบพูดกับมารดาทันที ระรินโทร. ไปหาพูดยั่วยุณดาให้อีกฝ่ายสติหลุด
“คุณน้ามีอะไรคะ” ปลายสายถามกลับมาด้วยความแปลกใจ หากไม่ใช่เรื่องสำคัญ เธอมั่นใจว่าสองแม่ลูกจะไม่โทร. หาเธอแน่นอน
“ก็ไม่มีอะไรหรอก ฉันจะโทร. มาบอกแกว่า รีบมาเก็บข้าวของที่ห้องของแกออกไปซะ”
“ทำไมคะ” คนถามตกใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น
“บ้านหลังนี้เป็นของฉัน พ่อของแกโอนให้ฉันแล้ว และฉันก็ขายไปเรียบร้อยแล้ว ฉันกับลูกกำลังจะไปอยู่ที่อื่น แกเองก็ควรจะมาขนข้าวของเน่าๆ ของแกออกไปด้วย”
“ไม่จริง”
“จริงสิ ฉันส่งข้อความเป็นหลักฐานการโอนโฉนดที่ดินไปทางข้อความแกแล้ว แกแหกตาดูก็แล้วกัน” คนปลายสายพูดจบก็กดปิดเครื่องมือถือ
ณดารีบเปิดข้อความดูหลักฐาน เธอร้อนใจก็โทร. กลับไปใหม่
“น้ารินขายให้เสี่ยประเสริฐ เขาเป็นใครอยู่ที่ไหน” เพราะไม่อยากเสียบ้านหลังนั้นไป เธออยากไปเจรจาขอซื้อกลับมา อาจจะต้องขอความช่วยเ
