“ยินดีต้อนรับอีกครั้งนะสาวน้อย วันนี้ต้องฉลอง เพราะอาทิตย์หน้าจะแต่งงานกันแล้ว” เชาวน์ยกแก้วขึ้นชู ก่อนที่คนอื่นๆ จะชูขึ้นชนแก้วและดื่ม
“ดื่มได้ไหม ถ้าไม่ได้ก็ไม่ต้องฝืน” รุจน์กระซิบถามเด็กสาวข้างกาย
“ได้ค่ะ อร่อยดี” ค็อกเทลรสชาติสดชื่นดื่มง่ายทำให้เธอพยักหน้า รุจน์รู้ว่าค็อกเทลดื่มง่าย แต่เมาง่ายเช่นกัน ท่าทีของรุจน์ที่มีต่อสาวน้อยทำเอาเพื่อนๆ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ เอ่ยแซวไม่หยุด ปกติรุจน์ไม่เคยดูแลเอาใจสาวคนไหนแบบนี้มาก่อน แต่สำหรับณดาแทบจะให้นั่งเกยตักเสียด้วยซ้ำ
“เมาแล้วนะคะ” รุจน์ก้มลงไปกระซิบดึงคนเมามาซบที่อกกว้างอย่างห่วงใย
“ม่าย... มาว... ค่า...” คนเมายิ้มน้อยยิ้มใหญ่ส่ายหน้าไปมา เพื่อนๆ ในกลุ่มอมยิ้มเมื่อเห็นท่าทีของรุจน์ที่มีต่อเด็กสาว
“ชนแก้ว...” เสียงชนแก้วดังขึ้นอีกครั้ง ณดาตะกายร่างขึ้นมาที่ตักของรุจน์เหมือนเด็กๆ
“น้องดาตัวหนักไหมคะ”
“ไม่ค่ะ” รุจน์เมาแต่ไม่มากเพราะเขาคอแข็ง
