“ปล่อยค่ะพี่เหนือ” เขาโอบกอดเธอเอาไว้แบบนี้ทำเอาเนื้อกายแนบชิดเข้าหากันเกือบจะทุกสัดส่วน
“โดนเด็กขี้เหร่ทับ ปวดไปหมดทั้งตัวเลยครับ”
“คะ?” เธอมองเขาสีหน้าแปลกใจที่โดนเขาแหย่ เหมันต์มองใบหน้าน่ารักนั้นไม่วางตา
“อ้าว... เด็กๆ ทำอะไรกันอยู่ล่ะนั่น” เสียงของคุณนีรนุชทำให้ศศิ รีบตะกายร่างหนีอีกครั้ง เหมันต์ยอมปล่อยร่างน้อยแต่โดยดี ค่อยๆ ลุกขึ้นอย่างเชื่องช้าด้วยท่าทีไม่รีบร้อน
“คือหนูตกจากต้นชมพู่น่ะค่ะ พี่เหนือเลยมาช่วย” เธอรีบบอกในขณะที่หน้าแดงเล็กน้อย
“อ้อ... แล้วเราขึ้นไปบนต้นชมพู่ทำไมล่ะ” คุณทับทิมถามบุตรสาว
“ลูกนกมันตกลงมาน่ะค่ะ หนูเลยเอามันขึ้นไปไว้ในรังเหมือนเดิมน่ะค่ะ”
คนตอบยิ้มให้มารดา
“สวัสดีครับคุณน้า” เหมันต์ยกมือไหว้ทับทิมซึ่งเป็นเพื่อนรักของมารดา ไม่ได้เจอกันหลายปี ท่านยังดูสวยไม่เปลี่ยน
“ไหว้พระเถอะจ้ะ ไม่ได้เจอเหนือหลายปีเลยนะ”
“ครับ” เขารับคำ ผู้ใหญ่จึงพากันเดินเข้าบ
