แกร๊ก น้ำหนึ่งเอาตัวดันประตูให้เปิดออก สองมือมาพร้อมจานข้าวราดแกงกับน้ำหวานเย็นๆ ที่ซื้อจากรถพ่วงเข้ามาขาย ส่งยิ้มให้คนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ ถึงแม้เขาจะมองอย่างไม่ชอบใจ
"หนึ่งเอาข้าวมาให้ค่ะ"
"เอาวางไว้นั่นแหละ" ไม่ได้ปฏิเสธ คนหิวจะตาย แต่ก็ต้องมานั่งท้องร้องอยู่ในนี้ เพราะไม่อยากเห็นสายตาของลูกน้องที่มองแซวมา
"มาค่ะหนึ่งป้อน" น้ำหนึ่งวางกับข้าวลงบนโต๊ะกระจก จับมือของเขาให้ลุกขึ้นแต่โดนภาคินสะบัดออก
"ไม่ต้อง กินเองได้" กลิ่นกับข้าวหอมฉุยทำให้เขารีบลุกจากเก้าอี้ไปนั่งลงบนโซฟาที่ใช้รับแขกอย่างไว กำลังจะจับช้อนตักข้าวทว่าจานกลับโดนแย่งไปเสียก่อน
"หนึ่งป้อนนะคะ" น้ำหนึ่งทำสายตาออดอ้อนให้คนที่ตวัดสายตามาให้ เมื่อก่อนเขายังให้เธอป้อนเลย
'นั่งนี่' ตบหน้าขาตัวเองให้น้ำหนึ่งมานั่ง มือหนารีบตวัดรัดรอบเอวเมื่อสะโพกกลมกลึงกดลงมา ลูบไล้ยกใหญ่ กว่าจะได้กินข้าวก็กินอะไรต่อมิอะไร
"ไม่ได้เป็นง่อย เอ
