ภาคินใส่กางเกงขาสั้นแล้วเอาผ้าออกไปตากที่ระเบียง เปิดเบียร์กระป๋องยกขึ้นกระดก วันนี้อากาศเย็นสบายไม่หนาวไม่ร้อน
"คุณคินคะ"
ภาคินหันขวับกลับไปเมื่อได้ยินเสียงคุ้นหู มือกำลังจะยกเบียร์เข้าปากอีกรอบจำต้องหยุดก่อน มองน้ำหนึ่งอึ้งๆ
ร่างอวบอิ่มในเวลานี้ ปล่อยผมลอนลงมาครึ่งเอว ไม่ใช่เก็บผมอย่างเดิมแล้ว อยู่ในลุคผ้ากันเปื้อนสีแดงสด
มันคงเป็นแค่ภาพธรรมดาทั่วไปอย่างที่เขาเจอแม่ค้าคนอื่นๆ ในตลาดสด เพราะนอกจากผ้ากันเปื้อนชิ้นเดียวบนตัวน้ำหนึ่งไม่มีอะไรอยู่ใต้ผ้าชิ้นเล็กนั้น
ความยาวของส่วนที่คล้องคอทำให้เห็นด้านบนทะลัก แถมมันยังล้นออกมาด้านข้าง ด้านล่างก็สั้นกุดเห็นเนินแยกอูมวับๆ แวมๆ เนื้อผ้าสีแดงตัดกับผิวขาวเนียนส่งให้น้ำหนึ่งมีประกายออร่า ยืนยิ้มยั่วมา
นำหนึ่งเดินเข้าไปหาอีกฝ่ายเมื่อเขานิ่งคราวนี้ สองแขนวางกักขังที่ราวระเบียง โน้มใบหน้าขึ้นไปใกล้ เธอเห็นเขาประหม่าเหมือนกับว่าเราไม่เคยใกล้ชิด
