เหมิงจื่อทำใจไม่ได้ที่พวกพ้องที่อยู่กับตนเองมานานหลายปีจะต้องมีจุดจบเช่นนี้ เขารู้จักนิสัยของลูกพี่ดี สิ่งที่ลูกพี่ตัดสินใจแล้วจะต้องทำให้สำเร็จจนได้ คราวนี้ไม่แคล้วไอ้สาระเลวซุนล่ายจื่อคงถึงที่ตายอย่างแน่นอน
เหมิงจื่อโขกหัวคำนับจ้าวเหล่าซื่ออยู่หลายครั้งจนกระทั่งหน้าผากของเขามีเลือดไหล เขาคิดว่าหากเพิ่มความพยายามอีกสักหน่อย ไม่แน่ว่าอาจจะเปลี่ยนความตั้งใจของลูกพี่ได้
“ลูกพี่ครับ ความจริงของเรื่องนี้ก็ยังไม่แน่ชัด การที่จะด่วนตัดสินใจเช่นนี้มันออกจะบุ่มบ่ามเกินไปไหมครับ อย่างน้อย ๆ ซุนล่ายจื่อก็อยู่กับพวกเรามาตั้งหลายปี ขอร้องล่ะลูกพี่ เห็นแก่หน้าผมปล่อยเขาไปได้ไหมครับ พวกเราที่เหลือจะต้องพยายามอย่างเต็มที่ รับรองว่าจะไม่ให้เกิดความผิดพลาดในครั้งต่อไปอย่างแน่นอน”
ชายฉกรรจ์อีกสองคนที่อยู่ด้านข้างต่างก็คุกเข่าคำนับเพื่ออ้อนวอนขอความเมตตาด้วย เรื่องนี้เกี่ยวพันกับพวกพ้องของตน พวกเขาทำใจไ
