กระบวนการนี้จบลงด้วยความราบรื่นอย่างน่าประหลาดใจ ราบรื่นจนหลิงอวิ๋นไม่แน่ใจ เขาคิดว่านี่เป็นความฝัน
เขาได้อาณาเขตทั้งหมดที่จ้าวเหล่าซื่อทุ่มเทแรงใจในการจัดการบริหารมากว่าสิบปี โดยไม่ต้องลงทุนสักแดงหรือลงแรงสักนิด นี่มันโอเวอร์ยิ่งกว่าพล็อตในละครทีวีเสียอีก
แต่ทั้งหมดนี้ก็ได้เกิดขึ้นแล้วกับหลิงอวิ๋น เขาหยิกตัวเองแรง ๆ หนึ่งที ง่ะ มันเจ็บ
โอเค นี่ไม่ใช่ความฝัน!
อย่างไรก็ตาม หลิงอวิ๋นยังไม่รู้สึกคลายใจ เขาได้รับรู้จากเหมิงจื่อว่ายังมีพวกพ้องของจ้าวเหล่าซื่ออีกหลายสิบคนที่ติดตามจ้าวเหล่าซื่อ และพวกเขาเหล่านั้นยังคงอยู่ที่ทางตอนใต้ของเมือง สมชื่อราชาแห่งแดนใต้จริง ๆ
มาบัดนี้ราชาแห่งแดนใต้ได้ตายจากไปแล้ว มิหนำซ้ำยังเป็นลูกน้องของเขาเองที่ยิงปืนสังหารเขา งานนี้ต้องวุ่นวายเละตุ้มเป๊ะแน่ ๆ
“เหมิงจื่อ คุณมั่นใจว่าจะสามารถควบคุมคนของจ้าวเหล่าซื่อพวกนี้ได้หรือเปล่า? ” หลิงอวิ๋นถามด้วยความกังวล
