ระหว่างทาง กำลังวังชาของซ่งเหรินฮุยฟื้นฟูขึ้นมาเล็กน้อยจนพอมีแรงพูดได้บ้างแล้ว
มีคำถามผุดขึ้นในใจของเขามากมาย ปากของเขาจึงไม่หยุดนิ่ง ซักถามหลิงอวิ๋นไปตลอดทาง จนทำให้หลิงอวิ๋นรู้สึกเบื่อหน่ายขึ้นมาเล็กน้อย
อย่างไรก็ตาม หลิงอวิ๋นเห็นว่าพ่อตาเพิ่งรอดพ้นจากความตายมาหมาด ๆ เขาจึงไม่คิดจะขัดใจ และเออออห่อหมกไปกับพ่อตาด้วย
ซ่งเหรินฮุยรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าหลิงอวิ๋นเติบโตขึ้นมาก ในอดีตเขาเป็นคนซื่อ ๆ มีนิสัยตรงไปตรงมา
มาบัดนี้ เวลาคุยกับเขาจะต้องระวังตัว เพราะเขาจะพูดจาวกวนพาให้ติดกับ
“หลิงอวิ๋น ในงานประมูลเพื่อการกุศลครั้งนี้ นายประมูลน้ำตาแห่งฟิกริสขึ้นมาเหรอ? ” ซ่งเหรินฮุยอดไม่ได้ที่จะถามคำถามที่ตรงไปตรงมาเช่นนี้
หลิงอวิ๋นพยักหน้า ไม่พูดไม่จา
“อย่าหาว่าพ่อพูดมากเลยนะ ว่าแต่นายชอบอัญมณีชิ้นนั้นที่ตรงไหนเหรอ พ่อจำได้ว่าปกตินายไม่ชอบเล่นอัญมณีราคาแพงพวกนี้นี่” ซ่งเหรินฮุยรู้สึกไม่เหมาะหา
