หลิงอวิ๋นเดินตามขึ้นไปยังชั้นบน จนมาถึงห้องผู้ป่วยพิเศษของหวางอวิ๋น-แม่ยายของเขา เขาพบพ่อตากำลังกุมมือของหวางอวิ๋น พลางกล่าวคำขอโทษ บอกว่าตนเองน่าจะกลับมาให้เร็วกว่านี้ เธอจะได้ไม่ต้องแบกรับความกดดันมากมายขนาดนี้
เมื่อหวางอวิ๋นได้เห็นคนที่เธอคิดถึงอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันกลับมาแล้วในที่สุด เธอตื่นเต้นมาก แต่ตอนนี้เธอกำลังให้น้ำเกลืออยู่จึงไม่สะดวกที่จะแสดงท่าทีออกมาให้เห็น ทำได้แต่ร้องไห้ออกมาไม่หยุด ในที่สุดเธอก็รอจนกระทั่งคนรักของเธอกลับมาแล้ว
เขากลับมาได้ก็ดีที่สุดแล้ว!
หลิงอวิ๋นเดินออกจากห้องพักผู้ป่วย เขาไม่อยากจะรบกวนผู้เฒ่าทั้งสองที่กำลังปลอบประโลมหัวใจกันและกันอยู่ เขาจึงไปยังออฟฟิศอยู่เวรของโรงพยาบาลเพื่อสอบถามอาการของหวางอวิ๋น
คุณหมออธิบายอาการของหวางอวิ๋นโดยละเอียดให้หลิงอวิ๋นรับรู้ และยังบอกกับเขาอีกว่าไม่ต้องเป็นกังวลไป เพราะความวิตกกังวลมากจนเกินไป ประกอบกับภาวะความเครียดทำให
