เมื่อลิ่วล้อรับเช็คเงินสดจำนวนหนึ่งล้านหยวนของหลิงอวิ๋นไปแล้วก็ว่านอนสอนง่ายในทันที ตอนนี้นับได้ว่า เขาได้หักหลังลูกพี่ของเขาไปเรียบร้อยแล้ว
วิธีคิดของเขานั้นเรียบง่ายเช่นกัน หลังจากทำงานถวายหัวให้ลูกพี่มานานหลายปี ก็ถึงเวลาเก็บดอกเบี้ยแล้ว
เมื่อคิดอย่างนี้ เจ้าลิ่วล้อก็คลายใจลง รู้สึกว่ามันเป็นเรื่องที่ถูกต้องแล้ว
ไม่ต้องให้หลิงอวิ๋นกล่าวเตือน เจ้าลิ่วล้อลุกขึ้นยืนและปัดฝุ่นบนร่างกายของเขา ข้อมือของเขามีรอยถลอกอยู่ด้วย
แต่เพราะมีหนึ่งล้านอยู่ในมือ เขาไม่รู้สึกถึงเจ็บปวดเลยแม้แต่น้อย
“เดินนำไปด้านหน้า จำไว้ อย่าเล่นตลก” หลิงอวิ๋นเร่งให้เขานำทาง ยิ่งเวลาผ่านไปนานเท่าไร ซ่งเหรินฮุยก็ยิ่งอันตรายมากขึ้นเท่านั้น
เจ้าลิ่วล้อรับคำ และเดินหน้านำทางไป
อันที่จริงโรงงานแปรรูปโลหะร้างนั่นก็อยู่ไปทางตะวันตกไม่ไกลนัก หากว่าเป็นเวลากลางวัน หลิงอวิ๋นคงไม่ต้องใช้ให้เจ้าลิ่วล้อคนนี้นำทางหรอก แต่ตอนน
