คำถามที่ไม่ได้อยากต้องการคำตอบ แต่อยากพิสูจน์มากกว่า ทำเอาคนถูกถามหลบสายตา แล้วขยับตัวหนี
" เมาแล้ว กลับยัง " คนที่หนีเก่ง ถามออกมา
" หนีเก่ง หนีได้หนีไปนะ "
เค้าคาดโทษเธอ แล้วขยับตัวลุกขึ้น มองลงไปข้างล่าง ที่ตอนนี้ มีลูกค้า นั่งอยู่เต็มร้าน เกือบสามสิบคน
" สามทุ่มกว่าแล้ว กลับเถอะ ไปส่งนิ้งนะ แล้วพรุ่งนี้มารับด้วย " เพราะไม่อยากให้ ขึ้นรถไฟฟ้า มาเอง ก็เลยจะเอารถตัวเองให้เค้าไป
" ได้ค้าบ พรุ่งนี้เรียนสิบโมงใช่ไหม " คนที่รู้ทุกอย่าง บอกออกมา
" เก่งเกินไปแล้ว จำได้หมดเลยหรอ ว่าเริ่มเรียนกี่โมง "
" ใส่ใจ ก็ต้องจำได้สิ "
เค้าบอกเสียงนุ่มนวล แล้วจับผมเธอเบาๆ
" ไปครับ กลับบ้านกัน คุณเชฟคงปลื้มมาก ที่เสิร์ฟทุกอย่างมาแล้ว หมดเกลี้ยงแบบนี้ "
พิซซ่าและกุ้ง หมดเรียบ ขนมในจาน ก็ไม่เหลือเลยสักนิด เรียกว่า กินแบบไม่ต้องล้าง
คนที่นั่งอยู่ที่ด้านในของร้าน คอยสังเกตการณ์เก็บรายละเอีย
