“เรางั้นเหรอ!”
“แกคงรักเธอมากสินะ”
อคินพยายามระงับโทสะไว้ เพื่อจะได้ถ่วงเวลาสำหรับการตรวจสอบที่อยู่จากสัญญาณโทรศัพท์มือถือ
“แกเข้าใจผิดแล้ว ฉันแค่ตอบแทนที่เธอช่วยชีวิตพ่อของเราไว้ต่างหาก”
ศลิษาถึงกับชะงัก...
“คิดว่าคนอย่างฉันจะรักผู้หญิงธรรมดาแบบนั้นได้เหรอ”
“ว่าไงนะ”
“ที่ฉันยอมหมั้นกับเธอ ก็เพราะว่าฉันสงสาร เห็นว่าเธอตัวคนเดียว ไม่มีใคร ก็เท่านั้น”
อคิราห์ข่มเขี้ยวเคี้ยวฟัน “แกโกหก!”
“ฉันไม่ได้โกหก แกก็เคยเห็นผู้หญิงทุกคนของฉันมาแล้วนี่ อย่างศลิษาห่างไกลคำว่าสเป๊คของฉันมากแค่ไหน อย่าให้ต้องบรรยายเลย เพราะงั้น อย่าเอาเธอมาต่อรองกับฉัน! แล้วเรามาสู้กันซึ่ง ๆ หน้าจะดีกว่า!!!”
“แต่ฉันชอบวิธีของฉันว่ะ อยากให้แกรอชม”
เขาพูดปิดท้ายเท่านั้น ก่อนจะขว้างโทรศัพท์ไปที่ฝาผนังห้องด้วยความแรงจนทำให้โทรศัพท์แตกกระจัดกระจาย กระเด็นไปคนละทิศละทาง
“อะ...” วินาทีนี้ เธอรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นโทร
