EP.87
“ไปได้แล้ว” เขาหันไปส่งบอดี้การ์ดตัวโตที่ขึ้นมานั่งประจำที่คนขับพร้อมแล้วเสียงเรียบ แต่หล่อนรู้ดีว่ามันเต็มไปด้วยโทสะร้าย ที่มันพร้อมจะระเบิดเข้าใส่ทุกคนที่ขวางหน้า
“องค์ชายทำอย่างนี้ไม่ได้นะ” ร้อยดาวประท้วงเสียงสั่น มองเขาอย่างตัดพ้อ
“ก็เห็นอยู่แล้วว่าทำได้ ทำไมต้องเถียงด้วยฮึ...” สายตาของเขาเย็นชาปานน้ำแข็ง ใบหน้าหล่อเหล่าแกร่งกระด้าง ก้าวร้าว ริมฝีปากของเขาโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มเย้ยหยัน
“หุบปาก แล้วก็นั่งนิ่งๆ ทำตัวดีๆ โทษของคุณอาจจะได้ลดหย่อนลงบ้าง” เขาลากเสียงพูดอย่างน่ากลัว ดวงตาคมกล้าวาววับเป็นประกายพิฆาตราวกับจะฉีกทึ้งเนื้อของหล่อนให้หลุดออกเป็นชิ้นๆ
ร้อยดาวมองเขาน้ำตาคลอ เรียวปากอิ่มขบกันจนได้รับรสเลือด เขาคือชิ้นส่วนในชีวิตที่หล่อนต้องการจะลืมเลือน แต่ยิ่งพบเจอเขาวันนี้ เรี่ยวแรงทั้งหลายที่พยายามสะสมมาตลอดหนึ่งเดือนเต็มๆ ก็มลายหายไปจนหมดสิ้น
หล่อนไม่สามารถลืมเขาได้.
