พรึ่บ!
เธอดันไหล่อัยย์ให้นั่งลงโซฟา
“โกรธเหรอที่ผมต่อยหน้าหมอรามิล?”
เมื่อก่อนเรียกพี่หมอรามิล ตอนนี้เรียกหมอรามิลแล้ว น้องชายของเธอเปลี่ยนใจจากคนง่ายจริงๆ วันนี้เคยชอบ วันข้างหน้าอาจจะไม่ชอบแล้วก็ได้ อย่างเช่นตอนนี้
อัยย์เหมือนเธอ ให้ใจคนง่าย แต่เวลาเกลียดก็เกลียดแรงเหมือนกัน
เหตุการณ์เมื่อครู่ยอมรับว่าตกใจมาก ไม่คิดว่าอัยย์จะทำเรื่องอุกอาจแบบนั้น ไม่ได้โกรธที่อัยย์ต่อยหน้ารามิล
ดีเหมือนกัน โดนซะบ้างก็ดี…
“เปล่า น่าจะใส่ซ้ำไปอีกหมัด”
อัยย์ทำหน้าแปลกใจที่พี่สาวเข้าข้างแทนที่จะโกรธ
“เกือบซ้ำแล้ว พี่นั่นแหละเข้ามาห้ามก่อน”
“รอให้ห้ามทำไมล่ะ มัวแต่ยืนชี้หน้าด่า แทนที่จะเข้าไปซ้ำอีกหมัดให้สลบคาที่”
สรุปพี่สาวของเข่ไม่ได้โกรธเรื่องต่อยหน้ารามิล แต่โกรธที่เขาไม่ต่อยหน้าหมอรามิลซ้ำอีกรอบ
ลึกๆแล้วพี่สาวคงไม่ต้องการแบบนั้นหรอก ภายนอกดูไม่สนใจแต่สนในใจแสนเป็นห่วง
พุ่งเข้ามาห้ามเร็วขน
