“ไหนอาพีทบอกว่าพ่อไม่สบายยังไงล่ะคะ”
“เขาแค่ยังต้องทำใจ”
พัลเลเดียมตอบสั้น ๆ โดยหลีกเลี่ยงที่จะพูดถึงเรื่องที่อิศราพยายามฆ่าตัวตายเพราะกลัวจะกระทบจิตใจของหญิงสาวซึ่งมันอาจกระเทือนถึงเด็กในครรภ์ด้วย เขาเห็นความเสียใจน้อยใจในดวงตาสวยใสคู่นั้น แต่เขาเองที่ทรมานมากยิ่งกว่าเพราะยิ่งได้กอด ได้ใกล้ชิดเธออย่างนี้ยิ่งทำให้ความอดกลั้นข้างในถดถอยลงทุกที เขาอยากร่วมรักกับลลิลบนโซฟาตัวนี้ให้หายคิดถึง หากชายหนุ่มก็รับรู้ได้ถึงความเปลี่ยนแปลงมากมายจากสัมผัสแม้เพียงได้กอดร่างน้อยไว้ในอ้อมแขน เธออวบอิ่มขึ้น ใบหน้าสวยเป็นสีชมพูจัด เขาไม่รู้ว่าเป็นเพราะเลือดฝาดในกายสาวหรือเพราะเธอกำลังโอบอุ้มอีกชีวิตน้อย ๆ ในครรภ์กันแน่ หากแต่แม้ห่างกันนานเท่าใดเขาก็จดจำทุกกระเบียดทุกตารางนิ้วบนร่างเล็กได้ราวกับมันประทับลงในความทรงจำของเขาอย่างแนบแน่น
“ลิล...ไม่เชื่ออาพีทหรอกนะคะ”
หญิงสาวค้านเสียงแข็งและจ้องเขาด้วยประกา
