แรงสั่นของโทรศัพท์ที่สะเทือนอยู่ใต้หมอนทำให้พัลเลเดียมลืมตาตื่นขึ้นทั้งที่เขาพึ่งหลับไปไม่ถึงสองชั่วโมง ชายหนุ่มใช้มือข้างหนึ่งควานหาสมาร์ทโฟนเพราะแขนอีกข้างกลายเป็นหมอนหนุนให้ร่างบอบบางที่นอนแนบชิดเขาและหลับสนิทด้วยความเหนื่อยอ่อน และเมื่อเจอแล้วเขาจึงเปิดดูสายเรียกเข้าหน้าจอพร้อมบอกเวลาจวนตีห้าของวันใหม่
“เดรกเกอร์...”
เขาครางชื่อคนสนิทเบา ๆ ก่อนรับสาย
“ว่าไง...แกโทรมาทำไมตอนนี้...อะไรนะ?”
ปื้นคิ้วหนาบนหน้าคมคร้ามขมวดมุ่นเมื่อได้ยินเสียงตอบรับและบอกอะไรบางอย่างแก่เขา ร่างสูงใหญ่ค่อย ๆ ขยับแขนจากศีษระของลลิล เธอขยับตัวเล็กน้อยแต่ไม่มีทีท่าว่าจะตื่นขึ้นมา พัลเลเดียมกุมโทรศัพท์ที่แนบหูไว้แน่นขณะก้าวลงบันไดไปยังห้องชั้นล่าง ใบหน้าของเขาเป็นสีเข้มขึ้นและกรอกเสียงลงไป
“ไหนแกพูดใหม่ซิ...เกิดอะไรขึ้นที่โรงพยาบาล”
“ครับนาย...เมื่อกลางดึกที่ผ่านมาคุณแพตอาการทรุดลง แพทย์กับพยาบาลให้การช่วยเหล
