“ลูกจะทำได้ยังไง ลูกไม่รู้หรอกว่าพ่อทำความเสียหายไว้กับล็อค ซายน์มากมายขนาดไหน มันมากเกินกว่าที่เด็กอย่างลูกจะแบกรับ”
“หนูจะพยายามหาทาง”
ลลิลตอบเสียงเบาทั้งที่ตัวเธอเองก็ยังมืดแปดด้านกับเรื่องนี้แต่การให้กำลังใจอิศราเป็นเรื่องสำคัญมากกว่าอื่นใด ทว่าเธอกลับเห็นแววหม่นเศร้าอย่างน่าใจหายฉายออกมาจากดวงตาคู่นั้น ชายวัยกลางคนลู่ไหล่ลงราวกับสิ้นหวัง พ่อของเธอผิดหวังและทำใจไม่ได้กับเรื่องของเวโรนิก้า ดูเหมือนมันหนักหนากว่าหนี้สินที่เขาต้องชดใช้ ทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบงัน อิศรานิ่งเหมือนกำลังใช้ความคิดขณะที่ลลิลก็เฝ้ามองดูพ่อของเธอกระทั่งบานประตูห้องถูกผลักเข้ามา ร่างเล็กสะดุ้งและรีบหันกลับไป ร่างสูงสง่าในชุดสูทสีเทาควันบุหรี่เจนตายืนมองทั้งสองด้วยสีหน้าถมึงทึง
“พีท...”
อิศรายืดลำตัวนั่งหลังลงขณะจับมือลลิลที่นั่งคุกเข่าบนพื้นเบื้องหน้าเขา บรรยากาศรอบ ๆ อัดแน่นด้วยความเครียด ใบหน้าหล่อเหลาของพ
