“เธอรู้แล้วใช่ไหมว่าแพตอาการทรุดลงและเธอ...ก็กลายเป็นเจ้าหญิงนิทราไปแล้วโดยสมบูรณ์”
คำกล่าวแน่นหนักทำให้หญิงสาวกลืนน้ำลายเหนียวหนืดลงคอแห้งผากเหมือนทะเลทราย เธอเลื่อนสายตากลับไปยังใบหน้าคมคายพร้อมพยักหน้า
“ค่ะ...ลิลทราบแล้ว และลิลก็อยากบอกอาพีทว่า ลิลเสียใจกับเรื่องทั้งหมด”
“เธอก็ได้แค่เสียใจ แต่เธอไม่รู้หรอกว่าความเจ็บปวดที่แท้จริงมันเป็นยังไงและทุกข์ทรมานแค่ไหน เธอไม่มีวันรู้”
“ถ้าลิลเจ็บแทนคุณแพตได้ลิลก็จะขอเจ็บแทนเธอ เป็นอย่างที่เธอเป็นถ้าเรื่องทุกอย่างจะดีขึ้น”
พัลเลเดียมส่ายหน้าและเดินเข้ามาหยุดตรงหน้าหญิงสาว ลลิลไม่ยอมหลบสายตาดุดันที่จ้องมองเธอด้วยความรวดร้าวและเคียดขึ้ง เขายกมุมปากยิ้มหยัน
“ใครก็สร้างเงื่อนไขให้ตัวเองได้เพราะมันจะไม่มีวันเกิดขึ้น”
“แต่...อาพีทคะ”
“ไม่...ไม่มีอะไรดีขึ้นอีกแล้ว ลาริมาร์ เพราะฉันต้องทนดูพี่สาวตัวเองนอนนิ่งเหมือนผัก มีลมหายใจ แค่รับรู้ได้แต่ก็เ
