บทที่5 คู่หมั้นที่ไม่ต้องการ
1601 คำ
หลังจากที่เจ้าพ่อมาเฟียคาร์ลอสออกไปจัดการสะสางเรื่องบริษัทและเรื่องของศัตรูคู่อริ ในใจกลับคิดถึงแต่ใบหน้านางบำเรอสาวคนนั้นอยู่ตลอด ทำไมกัน? เขาก็ยังไม่เข้าใจตัวเองอยู่เหมือนกัน
"ไอ้พวกรัสเตเรียมันดักทางพวกเราเอาไว้จนได้ เจ็บใจนัก เงินพันล้านของกูที่จะได้มันหายไปในพริบตาก็เพราะพวกมันคนเดียว"
มาเฟียหนุ่มยังคับแค้นใจยังไม่หาย เมื่อต้นตระกูลทางฝั่งพ่อตาของแม่เขาเป็นศัตรูตั้งต้นของพวกมัน ล่าสุดพวกมันยังกำจัดลุงไคโรไป
"แล้วนายจะจัดการพวกมันยังไงล่ะครับ"
เรย์ฮันเอ่ยถามนายใหญ่ คาร์ลอสเพิ่งประชันหน้ากับบอสธัญน์ไปเมื่อกี้เพียงเพราะจะแย่งหนูดี(ภรรยาของมัน)(เรื่องโซ่คล้องพิศวาส)
"ไม่ต้อง! เรื่องนี้พวกคุณอากับคุณน้า(สาว)บอกกูเองว่าจะจัดการกับพวกมัน มึงไม่ต้องเป็นห่วง"
"ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวไปดูแลเด็กบำเรอของนายใหญ่ก่อนนะครับ"
เรย์ฮัน มือขวาของคาร์ลอสรู้ว่าเขาแอบซุกซนเด็กสาวน้อยเอาไว้เป็นนางบำเรอ ซึ่งเขาก็รับเธอมาเพื่อแลกกับการใช้หนี้ขัดดอก
"เดี๋ยว!"
"มีอะไรเหรอครับนายใหญ่" เรย์ฮันหันกลับมาหานายใหญ่
"ยัยเด็กแสบนั่นเป็นยังไงบ้าง" ที่ถามไม่ได้เป็นห่วงแต่เขาอยากรู้มากกว่าหล่อนตรอมใจตายหรือยัง!
"เธอก็นั่งร้องไห้ซมซานอยู่มุมห้องมืดทึบที่นายใหญ่ขังเอาไว้ล่ะครับ"
"หึ! อยากร้องไห้ก็ตามใจเพราะเสนอตัวมาเอง!"
ยังไม่ทันที่เจ้าพ่อคาร์ลอสจะบอกมือขวาคนสนิทว่าให้เอาตัวนางบำเรอ1ปีนั่นมา เขาจะพาเธอไปยังคอนโดส่วนตัวของตน อยู่ๆ ดีก็มีร่างสูงโปร่งบอบบาง หุ่นสุดเอ็กซ์อึ๋มตรงหน้าอกใหญ่ของหญิงสาวผู้เข้ามาใหม่
"ดีใจจังที่มาหาแล้วเจอตัวคาร์ลอสพอดี เกรซเพิ่งนั่งเครื่องบินตรงมาหาหัวใจเลยนะคะ"
เกรซลิน คู่หมั้นสาวของเจ้าพ่อคาร์ลอส เป็นคู่หมั้นที่เขาไม่ต้องการเลยสักนิด มันเป็นความประสงค์ของมามี้ซายูกิเองที่ต้องจับการจับคู่ให้ลูกชาย
"เกรซลิน!"
เขาไม่นึกเลยว่าหล่อนจะมาหาตนถึงที่นี้ ทำไมต้องมาตอนที่เขามีนางบำเรอสาวคอยบริการเซ็กส์ดิบเถื่อนด้วยวะ
"ทำไมต้องทำหน้าตกใจด้วยที่เห็นเกรซมา หรือว่าที่คาร์ลอสไม่ยอมกลับไปญี่ปุ่นหาเกรซ หาคุณซายูกิก็เพราะว่ามาติดพันกับสาวที่นี่"
เกรซลินเป็นคนรักแรงหึงแรงมาก เธอจะสกัดกำจัดสาวๆ ทุกคนที่เข้ามาเกี่ยวข้องคู่หมั้นหนุ่มของหล่อนไม่เว้นแม้กระทั่งนางบำเรอคนนั้น!
"ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวก่อนนะครับ"
เรย์ฮันก้มโค้งเคารพนายใหญ่และว่าที่นายหญิงในอนาคตก่อนจะออกไปจากห้องส่วนตัว
"ฉันบอกเธอแล้วไงว่าฉันไม่ยินดียินร้ายกับคู่หมั้นที่ไม่ต้องการ ปล่อยมือออกจากตัวฉันได้แล้ว เกรซลิน" ชายหนุ่มขึงตาแข็งกร้าวใส่คู่หมั้นสาว เธอไม่สน
"เรื่องอะไรจะปล่อย ยังไงคืนนี้คาร์ลอสก็ต้องพาเกรซไปดินเนอร์ด้วยกันแค่เราสองคน หรือว่าคาร์ลอสจะขัดใจมามี้ซายูกิกับท่านโรเจอร์เหรอคะ คุณพ่อของเกรซอาจไม่พอใจที่ลูกชายเพื่อนสนิทของท่าน ไม่ยอมเทคแคร์ เอาใจใส่คู่หมั้นตัวเอง"
"ก็ได้ แต่คืนนี้ฉันไม่ค้างกับเธอนะ"
ตอนนี้เขายอมยัยเกรซลินไปก่อน เรื่องมาเฟียธุรกิจร่วมกันก็ต้องมาก่อนเรื่องนางบำเรอคนนั้น
"เกรซรู้ว่าผู้ชายมีความต้องการจะต้องปลดปล่อยตลอดเวลา คืนนี้เกรซกลับไปนอนค้างกับเพื่อนก็ได้"
คู่หมั้นสาวรู้รสนิยมความรุนแรงของเขาดี ตอนนี้เธอกำลังคั่วชู้หนุ่มที่เป็นดารา อย่าคิดนะว่าเกรซลินจะไม่รู้ว่าเขามีนางบำเรอคนใหม่
หล่อนเตรียมการต้อนรับนางบำเรอ1ปีเอาไว้เรียบร้อย รับรองว่าเด็กสาวคนนั้นว่าอย่าริเทียบชั้นกับหล่อน!
.........
"ฮือๆ ๆ พ่อแม่ หนูอยากกลับบ้าน หนูไม่อยากถูกคนใจร้ายมาทรมานทั้งร่างกายและจิตใจอีก 1ปีหนูคงทนไม่ไหว ฮือๆ ๆ" หญิงสาวนั่งกอดเข่าร้องห่มร้องไห้หลบอยู่มุมห้องมืดทึบสลัว
ก๊อก ก๊อก
เอ๊ะ?! หรือว่าถึงเวลาที่พี่คาร์ลอสจะมารับหนูไปตามคำพูดของเขา หญ้าอ่อนรีบเช็ดน้ำตาลวกๆ ก่อนจะค่อยๆ พยุงร่างอ่อนแรงที่บอบช้ำหนักเดินตรงปรี่มาหยุดตรงที่หน้าห้อง มือเรียวเล็กบิดลูกประตูห้องเปิดออกมา
แต่ทว่าคนอยู่ตรงหน้าเธอกลับไม่ใช่พี่คาร์ลอส เจ้าหนี้หน้าเลือด แต่เป็นใครก็ไม่รู้หน้าโหดดุดันกว่าเขาหลายเท่า พวกลูกน้องของเขาล่ะมั้ง
"พวกเรามารับเธอตามคำสั่งของนายใหญ่"
"ค่ะ หนูพร้อมแล้ว"
นางบำเรอสาวในชุดคลุมกระโปรงสั้นสีขาวหม่นเทา เจ้าพ่อคาร์ลอสก็คงไม่ว่างมารับผู้หญิงอ้าขาเพื่อแลกใช้หนี้หรอก
.......
รถสปอร์ตคันหรูแล่นเข้ามาจอดตรงหน้าภัตตาคารสุดหรู ร่างสูงโปร่งในชุดเดรสกระโปรงสั้นสีแดงเพลิงของเกรซลิน เธอเดินควงคู่มากับคู่หมั้นหนุ่มที่ฮอตมากสุดในแถบยุโรป เจ้าพ่อคาร์ลอสทำหน้าเรียบนิ่งไม่ค่อยเต็มใจจะมากับคู่หมั้นสุดร่าน
เขารู้อยู่แล้วว่าเกรซลินแอบมีความสัมพันธ์กับชายอื่น ไม่ใช่แอบหรือว่าเปิดกินกันอย่างเปิดเผยดีกว่า เพราะเขาก็ไม่ยุ่งเรื่องส่วนตัวของหล่อนอยู่แล้ว เพียงแค่รอโอกาสหาหลักฐานเด็ดให้มามี้ซายูกิดู เพื่อจะได้ถอนหมั้นจากเกรซลินซะที
"เกรซสั่งเขาจองโต๊ะแขกพิเศษเอาไว้แล้ว รับรองว่าดินเนอร์คืนนี้ของเราจะต้องมีความสุขกว่าใคร" นางแบบสาวรู้สึกมีความสุขมากที่สุด แต่คนข้างกายกลับใจเหม่อลอยมัวแต่คิดถึงนางบำเรอสาวคนนั้นที่ชื่อหญ้าอ่อน
"อืม"
…
ส่วนนางบำเรอหนึ่งปีของคาร์ลอสที่นึกถึงอยู่กลับถูกพวกชายฉกรรจ์ที่อ้างตัวว่าเป็นพวกลูกน้องของเจ้าพ่อคาร์ลอสก็พามาที่ที่หนึ่ง ซึ่งไม่ใช่ที่คอนโดส่วนตัวของเจ้าหนี้หน้าเลือดนี่น่า
"พวกคุณเป็นคนของพี่คาร์ลอสจริงๆ เหรอคะ ทำไมหนูไม่เห็นเขามารับหนู" หญ้าอ่อนมองข้างทางมันเปลี่ยว ไร้บ้านไร้ผู้คนมาก
"เจ้านายของพวกกูต้องการทำเสียวที่แปลกๆ ใหม่ๆ หนูไม่ต้องเป็นห่วง" คนพวกนี้ไม่ใช่คนของเจ้าพ่อคาร์ลอส แต่เป็นคนของเกรซลิน คู่หมั้นของเขาต่างหาก!
"กรี๊ด! พวกคุณจะทำอะไรหนู อุ้ปส์!"
ไม่ทันทีหญิงสาวจะเอ่ยปากขึ้นมากกว่านี้ก็ถูกพวกชายฉกรรจ์นับสิบคนเอาผ้าคลุมหัวสีดำเข้ามาพาดใส่หัวเล็กก่อนจะอุ้มพาดบ่าเข้าไปในโกดังร้างแห่งหนึ่ง
หุ่นเล็กๆ น่าปลุกเร้าอารมณ์หื่นกามของพวกมันมาก ทีนี้ก็เหลือรอให้นายสาวเข้ามาจัดการสั่งสอนต้อนรับเด็กใหม่ของคู่หมั้นหล่อน
"อื้ม ปล่อยหนู อย่าทำอะไรหนูเลยนะ"
พอเอาผ้าคลุมหัวออก เธอผู้น่าสงสารกำลังร้องไห้ขอร้องวิงวอนพวกเขาทั้งน้ำตา พี่คาร์ลอสอยู่ไหนช่วยหนูด้วย
"เป็นแค่นางบำเรอผู้ไร้ค่าจะมาขอร้องชีวิตอะไร ก็ในเมื่อเธอมันก็เป็นตัวกระหรี่ชั้นดีๆ นี่เอง"
น้ำเสียงหวานพร้อมกับร่างบางของคนเข้ามาใหม่ หญ้าอ่อนเงยหน้ามองใบหน้าสวยซ่อนคมร้ายกาจ เธอไม่เคยรู้จักผู้หญิงคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเลย
"คุณเป็นใครคะ?"
แววตาใสซื่อราวกับเด็กน้อยบริสุทธิ์ก็ยิ่งทำให้เกรซลินอยากจะเข้าไปกระชากแล้วตบหน้าอ่อนหวานมันสักสองสามที ไม่ได้สิ! หล่อนไม่ได้เต็มใจด้วยซ้ำ
"ฉันมาแนะนำตัวเองนะเพื่อว่าหล่อนจะคิดหวังสูง คิดจะจับผู้ชายรวยๆ อย่างคาร์ลอสมาเป็นผัว ฉันชื่อเกรซลิน เป็นคู่หมั้นของเขาที่กำลังจะแต่งงาน หล่อนมันก็เป็นแค่นางบำเรอที่รองรับอารมณ์ดิบเถื่อนของเขาเท่านั้นแหละ"
"หนูเองก็ไม่อยากเป็นมือที่สามของใครหรอกนะคะ แต่หนูไม่มีทางเลือกต้องยอมจำนนกับคนใจร้ายอย่างเขา หนูอยากออกไปจากที่นี่"
หญ้าอ่อนร้องไห้สะอื้นหนักมากกว่าเดิม ทำไม! ทำไมเธอต้องรับชดใช้หนี้ที่ไม่ได้ก่อ ที่นี้มันมีแต่คนใจร้ายใจดำทมิฬทั้งนั้น
"เธออยากออกไปจากที่นี้จริงๆ เหรอ งั้นฉันใจดียอมช่วยเธอก็ได้" เกรซลินยกยิ้มย่ามใจ ถ้ากำจัดนางบำเรอของคาร์ลอสได้ก็เท่ากับว่าเธอจะไม่มีมารหัวใจที่ไหนอีก
"หนู"
ไม่ทันที่หญ้าอ่อนจะยอมตอบรับข้อเสนอของเกรซลิน เสียงปืนดังปังจากข้างหน้าโกดังร้างขึ้นทันที
ปัง!
"เกรซลิน ฉันบอกแล้วใช่ไหมว่าอย่ามายุ่งเรื่องส่วนตัวของฉัน หญ้าอ่อนเป็นนางบำเรอของฉันเพียงคนเดียว ผู้ชายหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์มาแตะต้องคนของฉันไปได้!"
"พี่คาร์ลอส!"
ในที่สุดเขาก็มาช่วยนางบำเรอไร้ค่าอย่างเธอจริงๆ
- ผู้เขียน
