ทำไมมีอาสนิทกับไอ้หมอนั่นนักล่ะ
933 คำ
“ไอ้ฝุ่นโต๊ะเต็มเลยว่ะ เอาไงดีวะ” ราล์ฟเห็นว่าไต้ฝุ่นกำลังเล็งเป้าหมายไว้จึงจำใจช่วย ๆ ไป อย่างน้อยก็เพื่อนกัน
“อ้าว! มีอานั่งนี่เหรอ ดีเลยพวกพี่ลงมาช้าไม่มีที่นั่งเลย ขอนั่งด้วยนะ” ไม่พูดเปล่ากลุ่มของไต้ฝุ่นยังพากันทำท่าจะนั่งลง ทำให้หญิงสาวหยิบจานข้าวแล้วลุกขึ้นทันที เล่นเอาพวกเขาเหวอไม่น้อย
“พวกพี่จะนั่งเหรอคะ นั่งเลยค่ะ เดี๋ยวหนูขยับมานั่งข้างพี่รุจเอง” เธอบอกเขาแล้วยกยิ้มน้อย รอบนี้เธอจะไม่ยอมถูกไต้ฝุ่นทำให้เข้าใจผิดแล้ว และการที่หญิงสาวลุกไปนั่งข้าง ๆ กับไอ้หนุ่มหน้ามล ก็ทำให้ไต้ฝุ่นได้แต่ยิ้มแกน ๆ แล้วนั่งลงตรงข้ามกับเธอแทน
“รู้จักกันเหรอครับน้องมีอา” รุจเอ่ยถาม เพราะไม่เคยเห็นพวกนี้มาสุงสิงกับรุ่นน้องสาวคนสวยมาก่อน
“ไม่นะคะ เพิ่งเจอพี่เขาเมื่อวาน แต่พี่เขาไม่มีที่นั่งนี่คะ เรานั่งกันสองคน ก็ควรแบ่งให้คนอื่นนั่งด้วยนี่นา” เธอว่า ทำไต้ฝุ่นเซ็งจิต คำก็เพิ่งเจอ สองคำก็คนอื่น นี่มันไม่ใช่แล้ว เขาอุตส่าห์คุมเกมมาตั้งแต่เช้า และไต้ฝุ่นจะไม่ยอมให้เธอทำอะไรตามใจตัวเองแน่
“คนอื่นอะไร พูดแบบนั้นพี่เป็นเศร้าเลยนะเนี่ย บอกหมอนั่นไปสิว่าเมื่อเช้าเราสองคนมาเรียนพร้อมกัน” คนที่เอ่ยมันออกมาแล้วกระตุกยิ้มให้อีกฝ่าย ทำให้รุจหน้าตึงทีเดียว พูดอวดกันแบบนี้แปลว่าไอ้เวรนี่คิดจะยุ่งกับสาวสวยที่เขาเล็งอยู่สินะ
“พอดีว่ารถหนูยางแบนค่ะ พี่เขาเลยให้ติดรถมาด้วย...ก็แค่นั้น” มีอาโต้ตอบกับคนตรงหน้า ดูซิว่าเขาจะโยงเรื่องไปยังไงต่อ
“อ๋อ! แค่นี้เอง งั้นคราวหน้าถ้ารถเสียอีกน้องมีอาโทรหาพี่ได้เลยนะ เดี๋ยวพี่แวะรับครับ ไปรบกวนคนอื่นเกรงใจเขาเปล่า ๆ นะ”
รุจได้ยินสาวสวยว่ามาอย่างนั้นจึงได้ทีโต้กลับ และสิ่งที่อีกฝ่ายพูดมาก็ทำให้บัสที่นั่งข้างไต้ฝุ่นถึงกับต้องคว้าข้อมือเพื่อนไว้ เมื่อเห็นว่าไต้ฝุ่นจะลุกเปิดใส่อีกฝ่ายเสียแล้ว...ไอ้นี่ก็เย็นไม่เป็นจริง ๆ
“ขอบคุณพี่รุจค่ะ ใจดีกับหนูกับตลอด จริงสิ! เมื่อวานแม่ส่งขนมมาให้ด้วยค่ะ พรุ่งนี้หนูจะเอามาฝากนะคะ” เธอบอกเขาพร้อมรอยยิ้ม
“ได้สิ พี่จะไม่กินข้าวเช้าเลย จะรอกินขนมคุณแม่แทน”
“น่ารักจังค่ะ แม่ต้องดีใจแน่ที่พี่รุจชอบขนมฝีมือท่าน”
“ก็คุณแม่น้องมีอาทำขนมอร่อยนี่นา”
“ไอ้เหี้ยพวกเราเหมือนก้างเลยว่ะ” เท็นกระซิบกับราล์ฟ สองคนนั้นคุยกันราวกับโลกนี้สีชมพูเหลือเกิน ในขณะที่โลกของเพื่อนเขามันเริ่มดำทะมึนขึ้นมาแล้วแฮะ ไงล่ะมึง! เมื่อเช้าระรื่น เที่ยงมาขมขื่นไปเลยดิ
หลังจากกินข้าวกลางวันเสร็จมีอาก็ได้แยกกับรุจที่หน้าโรงอาหาร เพราะรุ่นพี่หนุ่มมีงานของคณะจึงต้องกลับไปทำต่อทั้งที่ใจอยากอยู่กับเธอจนหมดคาบแท้ ๆ นั่นทำให้สาวสวยเดินกลับไปยังตึกคณะของตัวเอง แต่ที่มีอาไม่คาดคิดก็คือเจ้าของร่างสูงซึ่งอยู่ภายใต้ช็อปวิศวะได้เดินตามเธอมาด้วย
“ทำไมมีอาสนิทกับไอ้หมอนั่นนักล่ะ” ไต้ฝุ่นเอ่ยถามคนที่เดินไม่เหลียวมามองกันสักนิด
“สนิทไหมมันก็ไม่เห็นเกี่ยวกับพี่นี่คะ” เธอว่า และยังได้ยินเสียงเขาเดินตามมาอยู่ มีอาจึงหยุดเดินแล้วหมุนตัวกลับมามองเขา
“โกรธที่พี่บอกมันว่าเรามาด้วยกันรึไง”
“ไม่นะคะ แต่ไม่ชอบที่พี่พูดไปเรื่อย” เธอบอกเขาตามตรง ท่าทีของสาวสวยที่ดูไม่ชอบหน้าเขาถึงขนาดนี้ มันผิดปกติจริง ๆ เพิ่งเจอกันแท้ ๆ ทำไมเธอถึงตั้งแง่ไม่อยากข้องเกี่ยวกับเขานักนะ ขืนเป็นแบบนี้ต่อไปเขาอาจจะต้องคิดแผนใหม่แล้วสิ
“พี่ขอโทษ ไม่ได้อยากทะเลาะกับใครให้เราอารมณ์ไม่ดีหรอกนะ” เขาว่า ตอนนี้คงต้องพูดให้เธอหายเคืองเสียก่อนไม่งั้นไปต่อไม่ได้แน่
มีอาที่เห็นท่าทีของเขาก็นึกแปลกใจ คนไม่ยอมใครอย่างไต้ฝุ่นถึงกับเอ่ยขอโทษเธอก่อนงั้นเหรอ คิดจะมาไม้ไหนอีก
“รู้ว่าทำไม่ถูกก็ดีค่ะ แค่นี้ใช่ไหมคะที่จะพูด พอดีหนูมีงานที่ต้องกลับไปช่วยเพื่อนทำค่ะ คงไม่สะดวกคุยต่อ” เธอตัดบทเขาด้วยสีหน้านิ่งเรียบ ไม่ว่าเขาจะมาไม้ไหน มีอาก็จะไม่หลงกลเขาง่าย ๆ แน่
“ถ้ายุ่งก็ไปเถอะ พี่แค่ไม่อยากให้เราเคืองน่ะ พี่ก็จะกลับคณะแล้วเหมือนกัน” ไต้ฝุ่นจำต้องถอยกลับมาเสียเอง
มีอา...ตั้งแต่เมื่อวานจนถึงตอนนี้ไต้ฝุ่นคิดว่าเขาอ่านเธอออกอยู่นะ แต่ทำไมถึงได้จีบยากจีบเย็นจังวะ มันต้องมีอะไรสักอย่างสิน่า
- ผู้เขียน
