อ่อยเหยื่อ
839 คำ
“รถยางแบนค่ะ ไม่รู้ไปเหยียบน็อตมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมซวยแต่เช้าเลยล่ะ” มีอาบอกเขา เธออยากจะกรีดร้องออกมาจริง ๆ ทำไมวันนี้ไม่มีอะไรเป็นไปอย่างที่ใจต้องการเลยล่ะ ยางแบนแบบนี้เธอจะไปเรียนยังไง ไม่เคยขึ้นรถประจำทางแถวนี้ด้วยสิ จะไปมหา’ลัยถูกไหมนะ
“งั้นไปรถพี่สักวันสิ เราเรียนที่เดียวกันอยู่แล้ว ขึ้นรถเถอะ” รุ่นพี่หนุ่มเอ่ย พลางเดินมาเปิดประตูให้ นั่นทำให้มีอาเกิดความลังเลขึ้นมา เธอไม่อยากข้องเกี่ยวกับไต้ฝุ่นเลย ทำไมมันถึงกลายเป็นแบบนี้ล่ะ
“เกรงใจค่ะ พี่บอกสายรถให้หนูก็พอ หนูนั่งรถเมล์ไปได้ค่ะ”
“เอาไงดีล่ะ พี่ก็อยากบอกนะ แต่พี่ไม่เคยขึ้นรถเมล์นี่สิ ไม่รู้เรื่องสายรถเลยล่ะ” ไต้ฝุ่นว่า เพราะเขาไม่เคยขึ้นจริง ๆ แต่ไม่ใช่ว่าไม่รู้
“อ่า...งั้นขอติดรถไปด้วยค่ะ หนูจะช่วยจ่ายค่าน้ำมันให้” เธอเอ่ย และจำต้องเข้ามานั่งในรถ ทำให้เขายกยิ้มแล้วเดินอ้อมมาอีกฝั่งทันที
เมื่อคืนไต้ฝุ่นเห็นเธอออกจากคลับและกลับบ้านตามลำพัง เขาจึงขับรถตามมาดูว่าเธอพักอยู่แถวไหน จะได้สร้างเรื่องไปดักเจอเธอถูก ที่ไหนได้รุ่นน้องสาวสวยกลับพักอยู่ในคอนโดที่เขาซื้อไว้แต่ไม่ค่อยได้มาพัก ตอนแรกกะว่าจะรอเจอเธอที่ลานจอดรถ เพราะเขาวางยาไว้ที่ยางรถเธอ เพื่อจะได้ชวนสาวสวยติดรถออกไปเรียนพร้อมกัน แต่ไต้ฝุ่นยิ่งเซอร์ไพรส์มากขึ้น เมื่อเธอพักอยู่ชั้นเดียวกัน แถมอยู่ห้องตรงข้ามกับเขาอีกต่างหาก พอเมื่อทุกอย่างเป็นแบบนี้มันก็ยิ่งดีเลย
“ยังเหลือเวลาอีกเยอะเลย เราแวะกินข้าวกันไหม จะได้ไม่ต้องไปโรงอาหารไง พี่รู้จักร้านอร่อยแถวนี้นะ” ระหว่างทางที่รถกำลังติดไฟแดงเขาก็เอ่ยขึ้น และเห็นเธอสั่นหน้าปฏิเสธทันควัน
“ไม่เป็นไรค่ะ หนูยัง...”
เสียงหวานเอ่ยไม่ทันจบ ท้องที่ร้องจ๊อกประท้วงออกมาก็ทำให้ไต้ฝุ่นหลุดหัวเราะเบา ๆ แถมยังมองเธอด้วยสายตาล้อเลียนอีกต่างหาก
“ท่าทางท้องจะซื่อสัตย์กว่าเจ้าของมันอีกนะ” เขาว่า ทำแก้มของเธอร้อนฉ่าขึ้นมาเพราะอับอายเหลือเกิน ข้าวเย็นไม่ได้กินและไปดื่มจนเมากลับมา ทำให้เช้านี้หิวข้าวแต่เช้าสินะ
“คงเพราะไม่ได้กินข้าวเย็นค่ะ” เธองึมงำ
“งั้นไปหาอะไรกินกันเถอะ พี่ก็หิวจะแย่” เขาว่า แต่ถ้อยคำตอนท้ายทำไมต้องพูดไปมองหน้าเธอไปด้วยล่ะ
เวลาต่อมา...ณ ร้านอาหาร
เจ้าของร่างสูงซึ่งอยู่ในชุดนิสิตวิศวะของมหา’ลัยชื่อดัง แถมเจ้าตัวก็ยังมีรูปร่างหน้าตาที่โดดเด่นเป็นทุนเดิม ไม่นานไต้ฝุ่นก็ตกเป็นเป้าสายตาของบรรดาสาว ๆ ต่างมหา’ลัยที่แวะเข้ามากินข้าวเช่นกัน
“เด็กวิศวะมอดังนี่ ดาเมจสายตาแรงมากอะแก แค่เผลอไปสบตาเขานิดเดียวใจฉันก็สั่นแล้วอะ”
“แต่ท่าทางแฟนเขาจะหวงนะ นั่งหน้าตึงขนาดนั้น”
เสียงซุบซิบในระยะเผาขนเสียขนาดนี้ ทำให้ไต้ฝุ่นอมยิ้มน้อย ๆ ในขณะที่สาวสวยตรงข้ามนั้นนั่งทำหน้ามุ่ยเชียว ไม่วายเขาก็หาเรื่องว้าวุ่นใจให้เธออีกจนได้
“ดูเหมือนว่าใคร ๆ ก็คิดว่าเรากับพี่คบกันอยู่แฮะ ถ้าเรายังทำหน้ามุ่ยอยู่แบบนี้ คนอื่นจะคิดว่ามีอาหึงพี่จริง ๆ นะ”
คนที่ยื่นหน้าหล่อ เหลือร้ายมากระซิบเสียงเบาแค่ให้เธอได้ยิน ทำให้มีอาช้อนสายตาขึ้นมองสบตาเขา ที่ว่าสายตาดุจพญาเหยี่ยวของไต้ฝุ่นมีดาเมจรุนแรงเธอไม่เถียง และการที่ถูกเขาจ้องหน้าอยู่แบบนี้มันยิ่งทำให้เธอประหม่าไปหมด
“ก็ไม่ได้ทำหน้าบึ้งขนาดนั้นสักหน่อย หนูก็ทำหน้าปกติ”
เธอแย้งแล้วเหลือบสายตามองไปยังโต๊ะรอบ ๆ ก็เห็นว่าหญิงสาวเหล่านั้นที่พากันนั่งเหล่ไต้ฝุ่น ได้พากันเบือนหน้าหลบตาเธอทันที นั่นมันท่าทีอะไรของพวกเธอน่ะ ช่วยอย่าเข้าใจผิดได้ไหม
“เห็นไหม...อำนาจของนางพญามันเป็นแบบนี้สินะ” เขาว่า
“แค่บังเอิญค่ะ ข้าวมาแล้วรีบกินเถอะค่ะ เดี๋ยวสาย”
ว่าแล้วมีอาก็ต้องเอ่ยแย้งเขาอีกครั้ง ซึ่งการกระทำของเธอที่พยายามพาตัวเองออกจากวงโคจรของเขา ทำให้ไต้ฝุ่นยิ่งนึกสนุก ไม่เคยต้องใช้สมองในการจีบสาวมาก่อนเลย แต่กับเธอคนนี้ เขาต้องค่อย ๆ เดินเกมอย่างระวังทีเดียว
- ผู้เขียน
